مناصب عالى كشور را از وى نقل كرده است .
يعقوبى در قسمتهاى مربوط بوقايع دوران جاهليت و انسان عرب و قبايل و طوايف آنان ، و ملوك كنده و حيره و شام و يمن ، از امثال هشام بن محمد بن سائب كلبى و عيسى بن يزيد بن دأب ( متوفى بسال 171 ه‌ ) و هيثم بن عدى طائى ( متوفى بسال 207 ه‌ ) و مدائنى ( متوفى بسال 225 ه‌ ) كه خود آنان را در مقدمهء جلد دوم نام مىبرد ، بيشك استفاده كرده است .
مبناى كار طبع و نشر تاريخ يعقوبى در سال 1883 ، نسخهء خطى كمبريج بوده و تاريخ باتمام رسيدن كتابت آن « سلخ ماه ربيع الآخر سال 1906 م . » است .
هوتسما مىنويسد : « دخويه در سال 1876 ميلادى در كنگره‌اى كه در سن پترزبورگ تشكيل يافت راجع به اين كتاب و ارزش آن بطور مفصل بحث و سخنرانى كرد [1] و مدتى بعد كتاب را به من داد تا راجع به آن تحقيقات لازم را انجام دهم و مرا بنشر آن تشويق كرد ، من هم بر حسب تفنن اين كار را شروع كردم . ترديدى نيست كه اين كتاب را يعقوبى نوشته است زيرا از مقدمهء قسمت دوم و مقدمهء كتاب « البلدان » كه مىخوانيم چنان بر مىآيد كه اين دو كتاب را يك نفر نوشته است .
راجع به نسخه لازم نيست توضيح زياد داده شود ، زيرا از قسمت آخر قسمت دوم روشن است كه نسخه در سال 1906 م . و هشت قرن بعد از مرگ مؤلف نوشته شده . اين

[1] - Cf . Travaux de la III e me session du congr e s international des orienta listes , p I 53 - i 56 .

مقدمهء مترجم 33