داشت و چون امير مؤمنان را بديد نمايان شد و پيش مسلمانان آمد و به نزد معتصم رفت و به دو گفت كه جايى از شهر هست كه از بارانى سخت كه باريده بود رود بر آن تاخت و آب بر آن هجوم برد و ديوار از آنجا بيفتاد . شاه روم به عامل عموريه نوشت كه آنجا را بنيان كند اما در اين كار سستى كرد تا وقتى كه شاه از قسطنطنيه برون شد كه سوى محلى مىرفت . ولايتدار بيم كرد كه شاه بر آن ناحيه عبور كند و بر ديوار بگذرد و ببيند كه بنيان نشده .
پس ولايتدار را از پى صنعتگران فرستاد و نماى ديوار را با سنگ ، يك سنگ يك سنگ ، بنا كرد و پشت آن را از جانب شهر خالى نهاد ، آنگاه بالاى آن غرفه ها نهاد چنان كه بوده بود .
آن كس معتصم را از آن سمت كه وصف آن را گفته بود واقف ساخت .
معتصم بگفت تا خيمهء او را در آنجا به پا كردند و منجنيقها مقابل بنا نهاد و ديوار از آن محل شكاف برداشت .
وقتى مردم عموريه شكافته شدن ديوار را بديدند ، چوبهاى بزرگ بر آن آويختند كه هر يك به ديگر چسبيده بود و چون سنگ منجنيق به چوب مىرسيد شكسته مىشد و چوبى ديگر مىآويختند و روى چوب پالانها مىنهادند كه ديوار را بپوشانند ، وقتى منجنيقها بر آنجا تمركز يافت ، ديوار بشكافت .
پس ياطس و خواجه نامه اى به شاه روم نوشتند و كار ديوار را به دو خبر دادند .
نامه را با يكى كه عربى را روان مىگفت و يك غلام رومى فرستادند ، آنها را از ديوار كوتاه برون فرستادند كه از خندق گذشتند و به سمت شاهزادگان پيوسته به عمرو فرغانى افتادند .
وقتى آن دو كس از خندق درآمدند ، مسلمانان آنها را نشناختند و گفتند : « از كجاييد ؟ » گفتند : « ما از ياران شماييم . »

5869