جعفر نيز چنين كرد كوهبانان را تبر بدست سوى آنها فرستاد . صندوقى پيش جعفر فرستاد كه در آن طوق و بازوبند بود و گفت : « اين را به هر كس از ياران خويش كه خواستى بده ، و اين بجز آنست كه نزد من دارند و تو از جانب من تعهد مىكنى كه مقرريشان افزوده شود و نامهايشان را به امير مؤمنان بنويسم . » كار نبرد ، به نزد در بالا گرفت و طولانى شد . آنگاه خرميان در را گشودند و به مقابلهء ياران جعفر درآمدند و از در به كنارشان زدند . از سوى ديگر نيز به داوطلبان حمله بردند و دو پرچم از آنها گرفتند و از ديوار فرودشان افكندند و با سنگ زخميشان كردند ، چندان كه در آنها اثر كرد و در كار نبرد سستى گرفتند و متوقف شدند .
جعفر به ياران خويش بانگ زد كه نزديك بيست كس از آنها پيش دويدند و پشت سپرهايى كه همراه داشتند زانو زدند و مقابل حريفان و جدا از همديگر بماندند كه نه آنها به طرف اينان پيش روى مىكردند و نه اينان به طرف آنها مىرفتند ، بدين - سان ببودند تا كسان نماز نيمروز را بكردند .
افشين ارابه هايى آورده بود . يكى از ارابه ها را از آن سوى كه جعفر بود بر در نهاد و يك ارابهء ديگر را از طرف دره از آن سوى كه داوطلبان بودند . ارابه اى كه از سوى جعفر بود ، جعفر مدتى دراز آن را پيش ميراند تا ارابه ميان آنها و خرميان افتاد ، پس از آن ياران جعفر بكوشيدند و ارابه را از جاى بكندند و سوى اردوگاه بردند . دو گروه همچنان مقابل و جدا از هم بودند و تير و سنگ در ميانشان به كار بود ، آنها بر ديوارشان بودند و بر در و اينان زير سپرهاشان نشسته بودند . پس از آن به نبرد پرداختند و چون افشين اين را بديد نگران شد كه دشمن ، در قوم طمع آرد و پيادگانى را كه پيش از آن آماده كرده بود روانه كرد تا به جاى داوطلبان بايستادند . يك دسته نيز سوى جعفر فرستاد كه پيادگانى جزو آن بود .
جعفر گفت : « گرفتارى من از كمى مردان نيست كه مردان كار آمد با من هست ، اما براى نبرد جايى نيست كه پيش روند . اينجا محل براى يك يا دو مرد هست كه

5839