« است . رويهء تو خوشگمانى با ياران باشد و بد گمانى نسبت به آنها را « از خويشتن دور كن و بر آنها مپسند تا خدايت به كار بر آوردن و « پروردنشان يارى كند و دشمن خداى شيطان در كار تو رخنه اى نجويد كه « شيطان به اندك وهن تو چندان غم از بدگمانى بر تو بار مىكند كه لذت « زندگى را بر تو تيره مىكند . » « بدانكه از خوش گمانى قوت و آسايش مىيابى و به كمك آن « كارهاى خويش را كه به سامان دادن آن دلبسته اى به سامان مىبرى و كسان « را به محبت خويش وا مىدارى و اينكه در همه كارهايت با تو راست « باشند .
« خوشگمانى دربارهء يارانت و رأفت با رعيت مانع از آنت « نشود كه پرسش كنى و دربارهء كارهاى خويش كاوش كنى و به كار « دوستان پردازى و احتياط رعيت را بدارى و در آنچه مايه قوام و « صلاح آن مىشود بنگرى . بلكه مىبايد پرداختن به كار دوستان و بداشتن « احتياط رعيت و نظر در بايسته هاشان و آوردن لوازمشان به نزد تو ، بر « غيران آن مرجح باشد .
« در همهء اين كارها نيت خويش را خالص كن و خويشتن را از « انحراف بر كنار بدار چون كسى كه مىداند كه از اعمال وى پرسش « ميكنند و در قبال نيكى ثواب مىدهند و از بدى مؤاخذه مىكنند كه « خداى دين را حصار كرده و مايه قوت ، و هر كه را پيرو آن باشد و تأييد « آن كند به رفعت مىبرد پس آنها را كه زير تسلط و رعايت تواند در راه « دين و طريقت هدايت منسلك ساز .
« حدود خداى را دربارهء مجرمان به مقدار جرمشان و استحقاقشان « به پاى دار و آن را معطل مدار و دربارهء آن سستى ميار . در عقوبت كسانى

5695