« دين خداست و طلب آن و ترويج آن و معرفت آن قسمت از فقه كه مايهء « تقرب خدا مىشود كه فقه راهنماى همه نيكيهاست و آمر آن ، و منع كننده « از همه معاصى و بديهاست و به وسيلهء آن به توفيق خداى ، بندگان را « معرفت خداى فزونى مىگيرد و به هنگام معاد مراتب و الا به دست مىآيد .
« بعلاوه اينكه نمايان شدن آن به نزد مردمان موجب و قر كار تو و الفت با « تو و اعتماد به عدالتت مىشود .
« در همه كارها ميانه رو باش كه چيزى سودمندتر و ايمنى بخشتر « و برتر از ميانه روى نيست . ميانه روى موجب رشاد است و رشاد « نشان توفيق است و توفيق ، طريق نيكروزى است . قوام دين و « سنتهاى هدايت بخش به ميانه روى است ، آن را در همه كار دنياى خويش « مرجح بدار .
« در طلب آخرت و ثواب و اعمال نيك و سنن متبع و آثار « رشاد كوتهى ميار كه نيكى و فزونطلبى آن را اگر به خاطر خداى « و رضاى وى و همدمى با دوستان خداى در خانهء كرامت وى باشد نهايت « نيست .
« بدانكه ميانه روى در كار دنيا موجب عزت است و محفوظ « ماندن از گناهان كه ، براى خويشتن و يارانت و سامان دادن كارهايت « حصارى بهتر از آن ندارى . به ميانه روى پرداز و از آن هدايت جوى كه « كارهايت به كمال رود و نيرويت بيفزايد و خواص و غير خواصت به « صلاح آيند . به خداى عز و جل خوش گمان باش تا رعيت به استقامت آيد .
« در همه كارها به سوى وى وسيلت جوى ، تا نعمتت بپايد . هيچكس « را از عملى كه به دو مىسپارى از آن پيش كه كار وى را معلوم دارى به « تهمت بر مدار كه تهمت زدن به بىگناهان و بدگمانى نسبت به آنها گناه

5694