« كه عقوبتشان بايد كرد تأخير مكن كه اين ، گمان نيك ترا دربارهء خويشتن « به تباهى مىبرد .
« دربارهء كارهاى خويش پاى بند سنتهاى روان باش و از شبهتها « و بدعتها بر كنار باش كه دينت به سلامت ماند و مروتت به جاى ، وقتى « پيمان كردى بدان وفا كن . وقتى وعدهء نيكى دادى آن را به انجام ببر . نيكى « را بپذير و آن را تلافى كن . از عيب همه عيبناكان رعيت چشم بپوش . زبان « خويش را از سخن دروغ و نادرست بدار و دروغگويان را دشمن بدار .
« سخنچينان را عقوبت كن كه نخستين تباهى تو در كار حال و آينده ، « تقرب دادن دروغ پرداز است و جرئت بر دروغ ، كه دروغ سر گناهان « است و نادرست گويى و سخنچينى اوج آنست كه سخن چين به « سلامت نمىماند و يا روى از سلامت دور مىماند . آنكه دل با سخن چين دارد « هيچ كارش به سامان نمىرسد .
« اهل صدق و صلاح را دوست بدار ، مردم شريف را در كار حق « يارى كن ، ضعيفان را كمك كن ، خويشاوندان را رعايت كن و از اين كار « رضايت خدا را بجوى ، عز و جل ، و ثواب وى را بخواه و خانهء آخرت .
« از انديشهء بد و ستم بپرهيز و راى خويش را از آن بگردان و بيزارى « خويش را از آن بر رعيت نمايان كن . و راه بردنشان را به نعمت عدالت « قرين كن . ما بين آنها مطابق حق رفتار كن و معرفتى كه ترا به راه هدايت « مىرساند . به هنگام خشم آوردن ، خويشتن دار باش و سنگينى و بردبارى « را مرجح شمار از تندى و بد فالى و غرور در كارها بپرهيز ، مبادا بگويى « مرا تسلط هست و هر چه بخواهم مىكنم كه اين موجب كاستى راى و « سستى يقين به خداى يكتاى بىانباز است ، نيت و يقين خويش را نسبت « به خدا خالص بدار .

5696