گردانيدند ، پيكرش را نيز به بغداد فرستادند كه به دو نيم بر پل آويختند ، بر هر سوى پل يك نيم . از وقت قيام ابو السرايا در كوفه تا كشته شدنش دو ماه بود .
و چنان بود كه على بن ابى سعيد به وقت عبور ابو السرايا سوى او رفته بود و چون به او نرسيد سوى بصره رفت و آنجا را بگشود . از طالبيان ، زيد بن موسى در بصره بود . جمعى از مردم خاندانش نيز با وى بودند . همو بود كه وى را زيدالنار مىگفتند ، بس كه خانه هاى بنى عباس و پيروانشان را در بصره سوزانيده بود . وقتى يكى از سياهپوشان را بنزد وى مىبردند عقوبتش آن بود كه وى را به آتش بسوزاند .
در بصره نيز اموالى به غارت برده بودند ، على بن سعيد او را به اسيرى گرفت ، بقولى : امان خواست و امانش داد .
على بن سعيد از سردارانى كه همراه وى بودند عيسى بن يزيد جلودى و ورقاء بن جميل و حمدويه بن على ماهانى و هارون بن مسيب را سوى مكه و مدينه و يمن فرستاد و دستورشان داد تا با طالبيانى كه آنجا بودند پيكار كنند .
تميمى دربارهء كشته شدن ابو السرايا به دست حسن بن سهل شعرى گفت به اين مضمون :
« اى امير مؤمنان مگر نديدى « كه حسن بن سهل با شمشير تو ضربت زد « سر ابو السرايا را در مرو بگردانيد « و آن را عبرت رهگذران كرد . » وقتى حسن بن سهل ابو السرايا را كشت ، محمد بن محمد را به خراسان به نزد مامون فرستاد .
در اين سال ابراهيم بن موسى طالبى در يمن قيام كرد .

5637