و هم در اين سال مردم خراسان و رى و اصبهان دچار گرسنگى شدند .
خوردنى گران شد و مرگ رخ نمود .
در اين سال اسحاق بن موسى عباسى سالار حج شد ، آنگاه سال دويست و دوم در آمد .
سخن از خبر حوادثى كه به سال دويست و دوم بود از جمله حوادث سال آن بود كه مردم بغداد با ابراهيم بن مهدى بيعت خلافت كردند و او را مبارك نام دادند .
گويند : در نخستين روز محرم با وى بيعت خلافت كردند و مامون را خلع كردند و چون روز جمعه شد ابراهيم به منبر رفت و نخستين كسى كه با وى بيعت كرد عبيد الله بن عباس هاشمى بود ، سپس منصور بن مهدى ، پس از آن بنى هاشميان ديگر ، پس از آن سرداران .
كار بيعت گرفتن با مطلب بن عبد الله بود . سندى و صالح مصلى دار و منجاب و نصير خادم و ديگر وابستگان در اين كار كوشيدند و بدان پرداختند . اينان سران و پيشروان بودند كه از مامون خشمگين بودند كه مىخواست خلافت را از پسران عباس به پسران على بر دو پوشش پدران خويش را كه سياه بود رها كرده بود و سبز پوشيده بود .
و چون ابراهيم از بيعت فراغت يافت ، سپاه را وعده داد كه مقررى ششماهه را به آنها مىدهد ، اما تعلل كرد و چون چنين ديدند بر ضد وى بشوريدند كه هر كدام را دويست درم داد و براى بعضيشان بهاى باقى مانده را حواله گندم و جو نوشت ، به سواد ، كه براى گرفتن آن برون شدند و به هر چه گذشتند غارت كردند ، هر دو سهم را گرفتند سهم مردم ولايت و سهم حكومت .
ابراهيم به كمك مردم بغداد بر مردم كوفه و همه سواد تسلط يافت و در مداين

5662