و كسان را از آنجا روان كرد و ايام حج را در منى بماند و همچنان ببود تا سال صد و نود و نهم به سر رفت .
محمد بن سليمان طالبى نيز آن سال را در مدينه ببود ، حج گزاران و كسانى كه در مكه و مراسم حضور داشته بودند بازگشتند ، حاضران مراسم ، بى امام از عرفه برگشته بودند .
و چنان بود كه وقتى هرثمه كه در دهكدهء شاهى فرود آمده بود بيمناك شد كه به حج نرسد با ابو السرايا و ياران وى نبرد كرد ، در همانجا كه زهير با وى نبرد كرده بود . در آغاز روز ، هزيمت از هرثمه بود و چون روز به آخر رسيد هزيمت از ياران ابو السرايا شد و چون هرثمه ديد كه به مقصود نرسيد در دهكدهء شاهى بماند و حج گزاران و ديگران را باز گردانيد و كس بنزد منصور بن مهدى فرستاد كه در دهكدهء شاهى بنزد وى رفت و با سران مردم كوفه به مكاتبه پرداخت .
و چنان بود كه على بن ابى سعيد وقتى مداين را گرفت سوى واسط رفت و آنجا را نيز گرفت سپس سوى بصره رفت اما آنجا را گرفتن نتوانست تا سال صد و نود و نهم به سر رفت .
آنگاه سال دويستم در آمد .
سخن از حوادثى كه به سال دويستم بود از جمله حوادث سال اين بود كه ابو السرايا از كوفه گريخت و هرثمه وارد آن شد .
گويند : ابو السرايا همراه طالبيانى كه با وى بودند شب يكشنبه چهارده روز مانده از محرم سال دويستم از كوفه گريخت و سوى قادسيه رفت . منصور بن مهدى و هرثمه صبحگاه همان شب وارد كوفه شدند و مردم آنجا را امان دادند و معترض هيچكس از آنها نشدند ، آن روز را تا پسينگاه آنجا ببودند ، سپس سوى اردوگاه خويش باز رفتند و يكى از خودشان را به نام غسان پسر ابو الفرج ، پدر ابراهيم بن غسان كه

5635