و مر بدان حدّ سواد بنشست ، و عجم به دو كس فرستادند كه به چه كار آمدى ، بگوى تا ترا چه كار فرموده‌اند ؟ و مر يزدجرد را صاحب رسايلى بود نام وى جوانى ، مردى با عقل و تدبير ، هر كجا يزدجرد رسولى خواستى فرستادن او را فرستادى . و عجم همه گرد آمدند و او را به رسولى سوى منذر فرستادند تا بنگرند كه نعمان را به چه كار فرستاده است . منذر گفت : من نعمان را نفرستادم و نعمان را بهرام فرستاده است كه شما ميراث او كس ديگر را داديد . وى حقّ و ملك خويش طلب كند . و رسول را گفت : شو و ملك را ببين تا ترا خود چه گويد . و او را با كسان خويش پيش بهرام فرستاد .
چون آن رسول بهرام بديد ، متحيّر شد اندر صورت او و مجلس او ، و بدان وقت بهرام بيست ساله بود . رسول را از وى هول آمد . بهرام با وى سخن گفت و با وى عتاب كرد كه شما حق من باز داشتيد و اين ميراث من كس ديگر را داديد كه او را حقّ نبود . پس او را وعده هاى نيكو كرد كه : من به كردار شما بنگرم كه شما از يزدجرد ترسيده‌ايد به بد معاملتى وى با شما ، و شما چنان پنداشتيد كه مذهب و سيرت من همچنانكه پدر است ، و من نزد او شدم و يك سال نزديك او بودم ، مذهب و سيرت وى بديدم ، نتوانستم با وى شكيبايى كردن و آن بيداديها نتوانستم ديدن ، و با خوى او زندگانى نتوانستم كردن . پس از پيش وى برفتم و ايدر آمدم و با خداى عزّ و جلّ نذر كردم كه چون ملك به من آيد من آن مذهب وى كار نبندم ، و هر چه وى بدى كرده است من نيكويى كنم ، و امروز هم بر آنم .
پس رسول از پيش وى بيرون آمد و سوى منذر شد و گفت : اگر مردمان عجم بدانستندى كه فعل و تميز و خرد و سيرت اين ملك چنين است و نيّت او با ما راست است ، هرگز بر وى كسى ديگر نگزيدندى . منذر گفت : باز گرد و هر چه از ملك شنيدى ايشان را بگوى . رسول بازگشت و روز سديگر منذر با سى هزار مرد عرب و بهرام از پس برفت . پس چون منذر و بهرام با سپاه به در شهر فرود آمدند ، پيران عجم و حكما و موبدان موبد بيرون آمدند و سوى منذر شدند ، منذر گفت : سوى ملك شويد تا چه فرمايد و چه گويد . ايشان سوى بهرام آمدند و منذر با ايشان بيامد . بهرام

643