خواندند ، و معنى كيومرث زنده و گويا و ميرا بود ، پس او را گر شاه خواندند كه جهان ويران بود و او در شكاف كوهى بود تنها ، و مردم با وى نبودى . و معنى گر كوه است و پادشاه كو [ ه ] خواندند . و او سى سال تنها بزيست بى كس ، پس بمرد . و آن آب كه از پشت وى بيامد اندر شكاف زمين شد و چهل سال اندر زمين بود ، و پس از چهل سال دو تن پيكر از زمين بر آمدند و همى زيستند و از حال به حال مىگشتند تا پنجاه سال بر آمد ، پس دو درخت ببود بر سان مردم يكى نر و يكى ماده . پس ايشان حركت كردند و از ايشان فرزندان آمدند و ايشان را مشى و مشانه خواندند ، و اسلاميان آدم و حوّا گويند . و اين خلق همه از ايشان آمدند .
و چنين گويند كه مدّت اين جهان تا رستخيزى كه ايزد وعده كرده است نه هزار سال بود . و گويند آدم با جفت خويش اندر بهشت بود سه هزار سال . پس به زمين آمد با جفت خويش ، و سه هزار سال بگذشت بىآفت و پتياره . پس اهرمن و پتياره پديد آمد اندر بنى آدم كار كرد . و جهودان از تورات گويند كه از گاه آدم تا روزگار پيغمبر ما عليهما السّلام كه از مكّه هجرت كرد به مدينه چهار هزار و چهل سال و سه ماه بود . و ترسايان از انجيل گويند كه از گاه آدم تا آنگاه كه محمّد بيرون آمد پنج هزار و صد و هفتاد و دو سال بود .
و از عبد الله بن عبّاس رضى الله عنه روايت كنند كه از گاه آدم تا نوح دو هزار و دويست و پنجاه و شش سال بود ، و از گاه طوفان تا وقت ابراهيم عليهم السّلام هزار و هفتاد و نه سال بود ، و از گاه ابراهيم تا هنگام موسى عليه السّلام پانصد و شست و پنج سال بود ، و از هنگام موسى عليه السّلام تا هنگام سليمان كه بيت المقدس را بنا كرد پانصد و سى و شش سال بود ، و از هنگام سليمان بن داود تا هنگام عيسى عليهم السّلام سيصد و شصت و نه سال بود ، و مردم عام گويند كه از گاه عيسى تا هنگام پيغمبر ما عليه السّلام هيچ پيغمبر نبود و نه چنان است و اين قول راستتر است كه خداى عزّ و جلّ مىگويد : * ( إِذْ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ 36 : 14 ) * . گفت من اين پيغمبران را بفرستادم از پس عيسى چون جرجيس و چون يونس بن متى ، و قصّهء ايشان به جاى خويش بگوييم ، و آن مدّت كه پيغمبر نبود تا آمدن پيغمبرمان

6