خداى عزّ و جلّ ميكايل را بفرستاد تا آن صورت را بر زمين زد و بانگى بر آمد كه همه خلق بشنيدند و بيهوش گشتند و ملك بيهوش گشت . پس چون به هوش آمد نگاه كرد . جرجيس بيامد و پيش ملك بيستاد . و آن وقت كه جرجيس را بدان صورت اندر كردند ، تاريكىاى از جهان برخاست . پس ملك جرجيس را به گرسنگى عذاب كرد و به خانهء گنده پيرى فرستاد كه او را هيچ نان نبود . پس آن گنده پير همى گريست . جرجيس گفت : چرا همى گريى ؟ گفت : از گرسنگى ، و بدان خانه اندر ستونى بود بر سقف خانه نهاده . جرجيس دعا كرد ، آن سبز شد و بار بيرون آورد ، و هر كه را بايست از آن درخت همى خوردند . پس يك روز ملك بدان محلَّت بيرون آمد . آن درخت سبز ديد . گفت : اين جادويى كه كرده است ؟
پس يكى از وزيران گفت : من اين بار جرجيس را بكشم . بفرمود تا جرجيس را بر زمين دوختند ، و گردونى را بياوردند و كارد و حربه ها بر آن گردون بستند و بر وى براندند . اندامهاى جرجيس لخت لخت شد . پس آنگاه گوشت او بگرفتند و به شير خانه بردند و پيش شيران افگندند . و اين ملك را چهار شير بود از شيران مردمخواره گوشت جرجيس را بخوردند . پس چون شب آمد ، جرجيس زنده شد و پيش ملك بايستاد و ملك را به خداى خواند . ملك گفت : جرجيس من از كار تو بستوه شدم ، با من يكى شرط بكن ، بياى و بت مرا سجده كن تا من به خداى تو بگروم .
جرجيس گفت : روا بود . و جرجيس آن همى جست تا ملك را علامتى نمايد . ملك جرجيس را به خانهء خويش برد تا مردمان بدانند كه او با جرجيس آشتى كرده است .
جرجيس آن شب نماز كرد و تورات و انجيل خواند . اين زن ملك مسلمان شد .
ديگر روز خبر به شهر اندر افتاد كه ملك جرجيس را به خانه برد و به خواسته بفريفت ، و جرجيس افلون را همى سجده كند ، و خلق روى به نظَّاره نهادند . و آن گنده پير كه جرجيس به خانهء او بوده بود و آن درخت وى سبز گشته بود ، او را يكى پسر بود بىدست و بىپاى و بىچشم و بىزبان . پس پير زن آن پسر را بر گرفت و پيش جرجيس آورد و گفت : تو با من وعده كرده بودى كه پسر ترا دعا كنم .
جرجيس دعا كرد و آن پسر درست شد به دست و پاى و چشم و زبان . پس

597