سليمان ضجر شد خواست كه در حجرهء زنان شود نگذاشتند و گفتند : ديو است و خويشتن را بر صورت او كرده است . و هر جاى كه شدى گفتندى سليمان بر تخت بنشسته است و اين جز ديو نيست . سليمان متحيّر شد و درماند و از سراى بيرون آمد و به شهر اندر همى گشت گرسنه ، و هر جا كه گفتى من سليمان او را بزدندى ، و از شهر بيرون شد و به كرانهء دريا شد و مزدورى صيّادان ماهى مىكرد ، و آن صيّادان او را هر روزى دو ماهى بدادندى . سليمان به شهر اندر آمدى و يكى را به نان دادى و يكى را شكم بشكافتى و بريان كردى و بخوردى . و چهل شبانروز همچنين بود ، همچند آن روزگار كه به خانهء او بت پرسيده بودند . چون چهل شبانروز تمام شد ، خداى عزّ و جلّ از او خشنود شد [ a 81 ] و مملكت به دو باز داد . و آن چهل شبانروز آن ديو در ميان خلايق حكم همى كرد نه موافق تورات ، و بر تخت سليمان بنشستى و علما همه اندر گرد او نشسته بودندى و كس نيارستى چيزى گفتن از هيبت سليمان ، و ندانستند كه او سليمان نيست . و اين آصف بن برخيا دانستى هم چيزى نيارستى گفتن . و زنان نيز هم ندانستندى ، و جز ديوان كس ندانستندى و شادى همى كردندى . چون بيست روز بر آمد ديوان او را گفتند : اين ملك بر تو نماند و على حال آدميان بدانند ، تا به ملك اندرى چيزى بكن تا ما را فردا از آن خرّمى باشد .
پس ديوان همه گرد آمدند و كتابهاى تورات همه پنهان كردند و جادوييها و كافريها بنوشتند . و پايهء آن تخت همه زرين بود ، هر چهار پايهء تخت بشكافتند و آن جادوييها در او نهادند و پايهء تخت همچنانكه بود بكردند ، و اين حال جز ديوان كس ندانست . پس چون سليمان بر تخت ملك باز آمد ، از آن خبر نبودش و همچنان آن به پايهء تخت اندر بود تا سليمان بمرد . آنگاه ديوان پايهء تخت بشكافتند و جادوييها بيرون آوردند و خلق را گفتند كه سليمان را اين كتابها از آسمان آمده بود . و خلق را جادويى بياموختند و بسيار مردم متابع ايشان شدند و خداى عزّ و جلّ اين قصّه را به قرآن اندر ياد كرد و گفت : * ( وَاتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّياطِينُ عَلى مُلْكِ سُلَيْمانَ وَما كَفَرَ سُلَيْمانُ وَلكِنَّ الشَّياطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ 2 : 102 ) * . و از آن جادوييها قدرى به دست جهودان بنى اسرائيل افتاد و اصل آن جادوييها كه همى كنند از آن است .

425