پس خداى عزّ و جلّ موسى را بفرمود كه اين تورات را بر ايشان بخوان تا ايشان بپذيرند . چون بخواند ، آن شريعتها بشنيدند ، گفتند : ما اين نتوانيم كردن . موسى گفت :
بشنويد . گفتند : * ( سَمِعْنا وَعَصَيْنا 2 : 93 ) * . آن گوساله پرستيدن و كشتن آسانتر از اين كه تو آوردى . خداى تعالى گفت : * ( وَأُشْرِبُوا في قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ 2 : 93 ) * . گفتا : دوستى گوساله در دلشان خورد به كفرشان . پس موسى آن هفتاد تن را بخواند [ a 64 ] تا گواهى دهند كه از خداى تعالى شنيدند . ايشان گواهى دادند و ليكن قول خداى را بگردانيدند و جز آن گفتند كه از خداى تعالى شنيده بودند ، و چنين گفتند كه اين همه خداى گفت با موسى و اين امرها فرمود و ليكن به آخر گفت : اگر نتوانى كردن بر شما جبر نيست . و خداى تعالى به قرآن اندر پديد كرد و گفت : * ( أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ الله ثُمَّ يُحَرِّفُونَه من بَعْدِ ما عَقَلُوه وَهُمْ يَعْلَمُونَ 2 : 75 ) * .
گفت : اى محمّد ! طمع مدار كه ايشان به تو بگروند ، و از ايشان گروهى بودند كه سخن خدا بشنيدند و بگردانيدند .
و اين جهودان صفت پيغمبر ما صلَّى الله عليه اندر تورات ديده بودند و آن را تباه كردند و بگردانيدند و مردمان را گفتند : اين نه آن پيغمبر است كه صفت او اندر تورات است ، آن پيغمبر هنوز بيرون نيامده است و وقت نيامد كه بيرون آيد . پس پيغمبر ما عليه السّلام ايشان را گفت : چرا به من نگرويد و صفت من اندر تورات يافتيد ، چرا همى كتاب خداى را و سخن او را بگردانيد ؟ چنان كه [ خداى عزّ و جلّ ] گفت ، پيغمبر ما را آگاه كرد كه اين جهودان از نسل آن قوماند كه سخن خداى بشنيدند و باز قوم آمدند و بگردانيدند و موسى از ايشان تنگدل شد . تورات بخواندند و نپذيرفتند . پس خداى عزّ و جلّ كوهى را فرمود به زمين شام تا برخاست از جاى خويش بر آن مقدار كه ايشان بر آن زمين فرود آمده بودند و بر سر ايشان بايستاد به هوا اندر ، چنان كه خداى گفت : * ( وَإِذْ أَخَذْنا مِيثاقَكُمْ وَرَفَعْنا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا ما فِيه لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ 2 : 63 ) * . و جايى ديگر گفت : * ( وَإِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّه ظُلَّةٌ وَظَنُّوا أَنَّه واقِعٌ بِهِمْ خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ 7 : 171 ) * . گفتا : كوه از زمين برداشتم و بر سر ايشان چون سايه بداشتيم ، و ايشان هر زمان مىانديشيدندى

331