كه بر سر ايشان افتد ، و موسى با ايشان گفت : اگر اين تورات و اين شريعت نپذيريد اين كوه بر سر شما بيايد . ايشان چون خواستندى كه از زير كوه بگريزند ، هر چند دويدندى از زير آن كوه بيرون نيامدندى .
پس چون دانستند كه حيلت نيست ، بپذيرفتند و سر بر سجود نهادند و به دل اندر چنين انديشه داشتند كه اگر اين كوه از سر ما باز شود ، ما نپذيريم اين كتاب را ، و روى راست بر زمين نهادندى به سجود و نيمهء روى بالا كردند و به چشم چپ مىنگريستند و همى ترسيدند و گفتند : باشد كه اين كوه فراتر شود تا سر بر كنيم . و از جهت اين معنى است كه امروز جهودان كه سجود كنند ، نيمه‌اى از پيشانى بر زمين نهند و به چشم چپ سوى آسمان نگرند . پس خداى عزّ و جلّ كوه را فرمود كه باز جاى خويش رو . و جهودان چون سر بر كردند و كوه را نديدند گفتند : يا موسى ! هر چند بينديشيديم ما اين شريعت [ قبول ] نتوانيم كردن ، دعا كن تا لختى كمتر شود .
موسى دعا كرد ، خداى عزّ و جلّ بر ايشان سبك و آسانتر كرد ، چنان كه گفت از پس آنكه روى گردانيدند و نپذيرفتند : * ( فَلَوْ لا فَضْلُ الله عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُه لَكُنْتُمْ من الْخاسِرِينَ 2 : 64 ) * . اگر خداى تعالى به فضل خويش بر شما آسان نكردى شما از زيانكاران بوديد .

332