توبهء ايشان نپذيرم . و هم بدين شريعت حكم كردند در دين ما بر دزد ، چنان كه گفت :
* ( وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما جَزاءً بِما كَسَبا نَكالًا من الله 5 : 38 ) * . گفت : دزدان را دست ببريد كه گناه به دست كردند . و خداى عزّ و جلّ گفت : * ( وَإِذْ قال مُوسى لِقَوْمِه يا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلى بارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ 2 : 54 ) * .
موسى گفت : شما بر خويشتن ستم كرديد به پرستيدن گوساله ، توبهء شما آن است كه خويشتن را بكشيد . * ( ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ إِنَّه هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ 2 : 54 ) * .
گفت : اين كشتن بر خشنودى خداى به از زندگانى بر خشم خداى . ايشان گفتند : ما همه پسنديديم . و همه وصيّت كردند و كسهاى خود بدرود كردند ، و ديگر روز بامداد هر كسى بر جايگاه خويش بنشستند و دستها به پاى اندر آوردند و روى سوى آسمان كردند به توبه ، و ششصد هزار و شصت هزار مرد بودند كه گوساله پرستيده بودند . پس اين دوازده هزار مرد شمشير بر گرفتند و پيش از آنكه آفتاب بر آمد سرهاشان همى بريدند ، و كس بود كه پدر را مىكشت و پدر پسر را مىكشت ، و خروش و گريستن بر ايشان افتاد ، و موسى روى بر خاك نهاد و سجود كرد و مىگريست و خداى را مىخواند .
پس خداى عزّ و جلّ ابرى بفرستاد سياه تا ميان آن دو كوه بايستاد تا كشندگان ايشان را نديدند و شمشير همى زدند از بامداد تا نيمروز ، و جوى خون برفت و موسى اندر سجود گريان ، و پيران و كودكان و ضعيفان گرداگرد او نشسته بودند و همى گريستند . پس چون آفتاب راست بايستاد ، خداى عزّ و جلّ بر ايشان رحمت كرد و توبهء ايشان بپذيرفت از كشتگان و ماندگان ، و ديگر شمشير كار نكرد و هر كجا كه بزدندى نبريدى ، و موسى را آگاه كردند . موسى سر بر آورد و خداى را شكر كرد و گفت : رحمت آمد و توبهء شما بپذيرفت . * ( فَتابَ عَلَيْكُمْ إِنَّه هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ 2 : 54 ) * . و شمشيرها بنهادند و دست از كشتن بداشتند ، و بدان نيمروز هفتاد هزار مرد كشته آمده بود . موسى گفت : خداى را شكر كنيد بدين توبه و رحمت كه آمد . چنان كه خداى گفت : * ( ثُمَّ عَفَوْنا عَنْكُمْ من بَعْدِ ذلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ . وَإِذْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ وَالْفُرْقانَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ 2 : 52 - 53 ) * .

330