اندر هلاك شده بود به روز عاشورا ، و خداى عزّ و جلّ [ موسى ] را به [ ميقات خواند ] به مناجات به ماه ذو القعده . ميان آنكه فرعون غرقه شد تا موسى به مناجات شد يازده ماه بود . اندر اين يازده ماه بنى اسرائيل هنوز بر لب دريا بودند [ b 61 ] و كس باز مصر نشده بود .
پس موسى به كوه طور شد و به پايان كوه يك ماه بنشست و همه ذو القعده هيچ نخورد و روزه داشت با آن هفتاد مرد كه با او بودند . پس چون ذو القعده بگذشت ، خداى عزّ و جلّ جبريل را بفرستاد كه ده روز ديگر از ذو الحجّه روزه دار تا چهل روز تمام شود و خداى عزّ و جلّ با تو سخن گويد . و موسى قوم را سى روز وعده [ داده ] بود و گفته كه روز سىام باز ايشان آيد ، ندانست كه خداى عزّ و جلّ اندر وعدهء او ده روز زيادت كند . پس چون موسى را سى روز تمام شد ، بنى اسرائيل گرد آمدند بر هارون كه موسى اين مهتران ما را ندانيم كجا برد . ترسيم كه ايشان را جايى هلاك كند ، و هارون را گفتند : موسى چرا باز نيايد ؟ هارون بنى اسرائيل را گفت :
ترسم موسى بر شما خشم گرفته است و مردمان نيك از شما ببرد و همى نيايد ، ترسم كه شما را از خداى تعالى عذاب آيد . اين خواسته كه از فرعون و قبطيان جدا كرده‌ايد از دريا شما را حلال نيست و فرمان موسى نكرديد . اكنون اين خواسته گرد كنيد تا من چاهى بكنم و آنجا فرود افگنم و خاك بر پوشم تا موسى بيايد . اگر اين شما را حلال كند خود باز گيريد ، و اگر حرام بود موسى خود آن را به آتش بسوزد و شما از بزه آن برهيد . گفتند : فرمانبرداريم . هارون چاهى بكند و بنى اسرائيل همه هر كه چيزى داشت از آن غنيمت بياوردند و بدان چاه اندر افگندند و هارون خاك بر پوشيد .
و آنگاه كه خداى عزّ و جلّ جبريل را بفرستاد به موسى و او را به مناجات خواند ، سامرى جبريل را بشناخت كه او از جبريل پرورده بود ، آنجا كه جبريل پاى بنهاد سامرى خاك از جاى قدم او برگرفت و با خود داشت ، گفت : باشد كه مرا روزى به كار آيد . و گروهى چنين گفتند كه جبريل بر اسبى بود از اسبان حيوان ، سامرى خاك از زير پاى آن اسب بر گرفت .

320