* ( سَيَهْدِينِ 26 : 62 ) * . كلَّا چنان بود كه سخن پيشين را رد كند ، چنان كه به پارسى گويند : نه چنين است . گفتا : نه چنان است كه شما گوييد ، بدرستى كه خداى با من است ، مرا ره دهد .
و هارون را در اين ميانه نياورد . پس ببين قوّت يقين ابو بكر صديق رضى الله عنه كه پيغمبر عليه الصّلاة و السّلام از او آن وقت يقين دانست كه گفت : * ( إِنَّ الله مَعَنا 9 : 40 ) * . چون موسى گفت : خداى با من است و مرا راه نمايد ، خداى عزّ و جلّ گفت : * ( فَأَوْحَيْنا إِلى مُوسى أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ 26 : 63 ) * .
محمّد بن جرير اندر اين كتاب ايدون گفته است كه موسى به دريا فراز آمد و دريا را خواهش كرد و او را به كنيت بخواند ، گفت : يا با خالد ! مرا راه ده تا بگذرم . و عصا بر آن زد تا راه يافت ، و اين حديث چيزى نيست . حديث درست آن است كه خداى عزّ و جلّ به قرآن اندر ياد كرد و ايدون گفت : من وحى فرستادم به موسى كه عصا بر دريا زن . چنان كه گفت : * ( فَأَوْحَيْنا إِلى مُوسى أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ 26 : 63 ) * . وحى فرستاديم موسى را كه عصا بر دريا زن . دريا باز شد چون كوچه‌اى ، و آب دريا از زمين برخاست از تعظيم فرمان خداى عزّ و جلّ و از هيبت قدرت و آيت عصا ، و آب طاق طاق شد و زمين دريا پديد آمد .
و بنى اسرائيل دوازده فوج بودند ، هر گروهى از سبط فرزندى از فرزندان يعقوب عليه السّلام . و دوازده كوى پديد آمد به دريا اندر و از هم باز شد ، هر سبطى به كويى و ديوارى ، آب به ميان هر كوچه‌اى چند كوهى بلند ، چنان كه خداى عزّ و جلّ گفت :
* ( فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ 26 : 63 ) * . ايشان گفتند : اى موسى ! اين زمين دريا همه گل است سياه و مردمان چون پاى بر نهند تا به ميان فرو شوند ، و ما در اين گل هلاك شويم و نتوانيم گذشت . موسى عليه السّلام دعا كرد . خداى عزّ و جلّ فرمان داد تا باد بر آن زمين دريا بزد و آفتاب اندر آنجا تافت و آن گل همه خشك شد و چون ريگ گشت . و به مسايل عبد الله بن المسلم اندر نبشته است بيرون از اين كتاب ، و اين عبد الله مسلم عالمى بود از علماى جهودان و كتب پيشينيان خوانده بود و اخبار پيشين خوانده و مسايلها بيرون كرده و پيغمبر را بپرسيده ، چنان كه به اوّل كتاب اندر بگفتيم . و اين مسأله با ديگر مسايل از پيغمبر بپرسيد . چون پيغمبر همه را جواب

310