بكشته‌ام و مرا بجستند كه بكشند و من بجستم ، ترسم كه اگر مرا بيابند بكشند . و نگر تا نپندارى كه موسى از كشتن ترسيد و ليكن از بهر نقصان مرتبهء پيغمبرى و نارسيدن به تمام كردن پيغام ، و او اندر اين آن خواست كه مرتبهء او تمام شود ، و اين تدبير محمود بود . و آن كس كه خداى عزّ و جلّ او را بدان مرتبه برد از قرب كه موسى را بود از پيغامبرى و مناجات با وى به وحى بىميانجى ، و سخن خويش او را بشنوانيد بىآنكه به ميان او اندر هيچ فريشته‌اى بود يا واسطه‌اى بود ، و خداى را بحقيقت بدانست و امر حقّ به قوّت يقين بپذيرفت ، اين چنين بنده را مرتبت و قوّت اندر كار خداوند و فرمان كردن او ، جان را به چشم او چه خطر بود ؟ ! يا تن و زندگانى را به سوى او چه خطر تواند بود ؟ ! كه بر روى زمين اندر آن وقت خداى را بنده‌اى نبود گرامىتر و نزديكتر و به مرتبه بزرگتر از موسى .
بنگر كه خداى عزّ و جلّ بنده‌اى را گويد : * ( وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي 20 : 41 ) * . چه بزرگ سخنى است و چه بزرگ مرتبه‌اى بود مر بنده را اين چنين سخن از خداوندان ، اگر ملكى بود از جمله مخلوقات كه مر بندهء خويش را چنين گويد كه من ترا خويشتن را دارم ، يا گويد من ترا از بهر خويش دارم ، يا تو خود مرايى ، بنگر تا اين بنده را به خداوند چه مرتبه بود و چند بزرگى ، و بر ديگران چند فضل بود ، و اين معنى آن سخن است كه گفت : * ( وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي 20 : 41 ) * . پس اين موسى كه بدين بزرگى و مرتبه بود ، جان را به چشم او چه خطر بود كه او از خويشتن بترسيدى بر كشتن و از بيم جان شدن ، لا بل از آن ترسيد كه اين پيغمبرى او تمام نشود ، اندر مرتبت بزرگش نقصان آيد ، آرزوش آمد تا بزيد و اين فرمان خداى را تمام كند و اين پيغام بگزارد و آن درجات پيغام گزاردن و فرمان برداران بيابد .
پس اين آرزو را بر خداى عزّ و جلّ عرضه كرد . چنان كه ديگر حاجتها . خداى تعالى اين آرزو را او را داد و ايمن كرد كه فرعون ترا نتواند كشتن ، و تو او را غلبه كنى و پيغام من بگزارى و كار فرمان من تمام كنى . تا او از اين ايمن شد و شاد گشت و اين حاجت او چون ديگر حاجتها روان گرديد و ايدون گفت : * ( سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَنَجْعَلُ لَكُما سُلْطاناً 28 : 35 ) * . يعنى : حجّة و قوّة . گفت : من ترا نيرو كنم به برادرت

288