كه با آن صبر توانم كردن . و اين مناجات از موسى سخت محمود بود نزديك حكما كه اين نعمت كه خداى عزّ و جلّ او را داد دانست كه سخت بزرگ است ، و اين بار نبوّت كه بر وى نهاد دانست كه سخت گران است و كشيدن آن دشخوار است . موسى به زير آن بار نبوّت و نعمت اندر ضعيفى خويش پيدا كرد و ضعيفى و تنگدلى و عاجزى بر خويشتن مقرّ آمد تا قدر نعمت خداوند شناخته باشد و عصمت با خداوند بسته . گفت : اين عقده از زبان من بردار تا من سخنى نيكو توانم گفتن و ايشان از من دريابند . و آن عقده‌اى بود كه بر زبان موسى بود به كودكى ، آنگاه كه آتش به دهان اندر نهاد پيش فرعون .
پس گفتا : * ( وَاجْعَلْ لِي وَزِيراً من أَهْلِي هارُونَ أَخِي 20 : 29 - 30 ) * . و معنى وزير معين بود . گفت :
مرا از كسهاى [ من ] يارى ده ، هارون برادر مرا . * ( اشْدُدْ به أَزْرِي . وَأَشْرِكْه في أَمْرِي . ) * * ( كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيراً . وَنَذْكُرَكَ كَثِيراً . إِنَّكَ كُنْتَ بِنا بَصِيراً 20 : 31 - 35 ) * . يعنى : نصلى معا و نذكر معا . بنگر چه نيكو ضعيفى نمود موسى از خويشتن بدين لطافت كه خداى عزّ و جلّ او را شريعت و پيغام گزاردن فرمود ، اندر همه چيزى عجز خود پيدا كرد . گفت : يا ربّ ! هارون را با من انبازى ده اندر پيغامبرى تا به يك جا پيغامبرى بگزاريم و به يك جا هر دو ترا پرستيم ، تا اگر از من تقصيرى آيد اندر پيغام گزاران يا اندر پرستيدن ، تا او مرا [ a 55 ] يارى كند تا اندر آن تقصير نكنم . و خداى عزّ و جلّ دانست كه هر چيزى كه موسى بخواست همه آن است كه او را به پيغمبرى اندر بايد . پس همه او را اجابت كرد . چنين گفت : * ( أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يا مُوسى 20 : 36 ) * . آنچه خواستى ترا هم دادم . تنگى دل از او ببرد و دلش فراخ كرد ، چنان كه يك سال بر در فرعون بماند و بار نيافت ، و همى خلق را به خداى خواند و خداى را پرستيد و دلش تنگ نشد و زبانش راست كرد ، و هارون را با وى پيغمبرى داد ، و هارون به مصر بود با مادر و پدر ، و خداى عزّ و جلّ او را به هارون پيغام داد تا با او به در فرعون رود و پيغام خداى بگزارند . و موسى بدان جاى اندر يكى سخن گفت كه مردمان نادان بر او عيب كنند و اندر آن سخنى حكمت و لطيف است : * ( قال رَبِّ إِنِّي قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْساً فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ 28 : 33 ) * . گفت : يا ربّ ! من يك تن از ايشان

287