پس مردى را از مهتران ايشان بر اين صفت پسرى آمد . چون خواستندش كشتن ، آن نه تن گفتند اين سخن صالح را اصلى نيست ، و او به جادويى فرزندان ما را همى كشد و از دور بر ما همى افسوس كند ، و كس اين اشتر را نخواهد كشتن . پس از كشتن فرزندان دست باز داشتند ، و فرزندى پديد آمد از مهترى ، و او آن بود كه صالح از او نشان داده بود . پس آن پسر بزرگ شد و هم بر آن نشان آمد كه صالح گفته بود ، و اين اشتر بر دست او كشته شد .
و قوم ثمود از اين جهت هلاك شدند و به زمين فرزندى نيامد و نيايد بر قوم خويش شومتر از وى ، و تا امروز اندر عرب و عجم مثل زنند و همى گويند : عاقر النّاقة . و نام اين غلام قدار بود ، و به عرب اندر مثل گويند : اشأم من قدار . پس اين غلام بزرگ شد و بيست ساله گشت و به جاى مردان آمد .
آن نه مرد كه پسران ايشان را كشته بودند هر گاه كه بدان غلام اندر نگريستى ، بگريستندى و گفتندى : اگر صالح فرزندان ما را نكشتى امروز چند اين غلام بودندى . پس صبر نتوانستند كرد ، و آن نه گرد آمدند و عهد كردند و سوگند خوردند به خدايان خويش يعنى بتان كه ما صالح را بكشيم بدل آن فرزندان خويش را . و نيارستند به ميان قوم اندر آشكارا كردن . تدبير كردند كه هر نه به سفر شويم و لختى برويم و از پس كوه بنشينيم . چون شب آيد باز شهر آييم و چند گاهى متوارى همى باشيم تا مردمان پندارند كه ما به سفر رفته‌ايم . پس يك شب گرد آييم و گوييم :
اكنون آمديم ، تا كس ما را تهمت نكند . اگر [ a 24 ] اولياى صالح ما را چيزى گويند گوييم : ما به شهر نبوديم و اكنون آمديم ، چنان كه خداى عزّ و جلّ از ايشان حكايت كند : * ( قالُوا تَقاسَمُوا بِاللَّه لَنُبَيِّتَنَّه وَأَهْلَه ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّه ما شَهِدْنا مَهْلِكَ أَهْلِه وَإِنَّا لَصادِقُونَ 27 : 49 ) * . و خداى عزّ و جلّ گفت : * ( وَمَكَرُوا مَكْراً وَمَكَرْنا مَكْراً وَهُمْ لا يَشْعُرُونَ 27 : 50 ) * .
مر صالح را مكر كردند و من پاداش مكر ايشان باز دادم ، ايشان ندانستند .
پس بدين تدبير از شهر بيرون آمدند و به زير سنگى بزرگ پنهان شدند تا چون شب اندر آيد به شهر باز آيند به تدبير كشتن صالح . پس خداى عزّ و جلّ هم اندر آن شب آن سنگ را از جاى برگرفت و بر ايشان گردانيد و همه اندر آن زير سنگ

127