پادشاهى زو بن طهماسب بن منوچهر الملك گفته بوديم پيش از اين اندر اين كتاب كه نبوّت موسى عليه السّلام اندر عهد منوچهر بود ، و منوچهر ملك عجم بود و به زمين بابل . و اين همه كارها كه اندر بنى اسرائيل [ بود ] به زمين مصر و شام و تيه ، همه اندر عهد ملك منوچهر بود ، و او ملكى بود با داد و عدل .
چون موسى به تيه اندر بمرد ، اين منوچهر را پسرى بود نام وى طهماسب ، گناهى بكرد و منوچهر بر او خشم گرفت و قصد او كرد كه بكشدش . و اين طهماسب دختر خويش را به زنى داشت . آنگاه سرهنگان منوچهر برخاستند و از منوچهر خون پسرش بخواستند . منوچهر او را بديشان بخشيد بدان شرط كه از پادشاهى منوچهر بيرون شود ، و دخترش را فرمود كه اندر كوشكى باز داشتند ، از بهر آنكه منجّمان حكم كردند كه طهماسب را از اين دختر فرزندى آيد كه اين ملك تو او را بود .
پس طهماسب از پيش پدر بشد و به تركستان رفت و حيلت كرد و آن دختر را از آن كوشك بدزديد و پيش خويشتن برد آنجا ، پسرى آمدش نام او زو نهاد . آنگاه منوچهر بشنيد و از او خشنود شد و او را باز خواند . از پس سه سال طهماسب پيش پدرش باز شد . [ b 73 ] و اين پسرش خرد بود .
طهماسب بمرد پيش از منوچهر . و منوچهر نيز بمرد ، و اين زو كوچك بود ملك نتوانست داشتن ، و افراسياب ترك آگاه شد كه كار ايران ضعيف شده است ، بيامد و

380