ابو جعفر طبرى در شرافت نفس و مناعت طبع و پاكدامنى و پارسايى و پاكيزگى پوشش و اندام و حسن معاشرت و پرسيدن دوستان و رعايت احوال آنان به جايگاهى رسيد كه شايد كمتر كسى در زندگانى خود ديده باشد .
طبرى مردى گندمگون و كشيده قامت و لاغر اندام و سياه چشم بود و زبانى گويا و فصيح ، و بيانى شيوا و گزيده داشت . سخنانش همواره به ملاطفت و نكته سنجى آميخته بود و در مجلسهاى خود داستانهاى دلپذير باز مىگفت . گذشته از پرهيزگارى ، مردى با فضيلت و شجاع بود و به آنچه علم داشت عمل مىكرد و در بيان عقايد دينى و باورهاى علمى خود از صراحت لهجه برخوردار بود ، چنان كه داورى او را در بارهء امام احمد حنبل ديديم .
قفطى در اثر خود ، انباه الرواة مىنويسد كه : در احوال طبرى كتابى به نام « التحرير فى اخبار محمّد بن جرير » تأليف نموده است كه كتابى آموزنده و لذتبخش و سرگرمكننده است ، ولى آن نيز در ميان كتابهاى گمشدهء او از ميان رفته و فراموش شده است .
آثار طبرى شمار آثار طبرى بسيار است . اين دانشمند بزرگ ، با دلبستگى و اهتمامى كه در فراگيرى و آموزش و تأليف داشت موفق گشت آثارى برگزيده و پر ارزش از خود به جاى گذارد ، چنان كه آثار او را چون بر شمردند و با سالهاى عمر او بر سنجيدند ، دريافتند كه وى توفيق يافته است در طول 86 سال عمر خود به هر روزى 14 برگ بنويسد .
اينك آثار او را به كوتاهى ياد مىكنيم :
آداب المناسك . اثرى است براى قاصدان حجّ بيت الله از روز حركت تا رسيدن به مكّه و قيام به مناسك و توديع و بازگشت و زيارت منازل و مشاهد ضرورى .
آداب النّفوس . در تعريف مظاهر قلب و زبان و چشم و گوش ، تمامى اندامها را ياد

مقدمه 24