- تاريخ طبرستان ، مصحح شادروان عبّاس اقبال ، صص 23 - 122 .
سرانجام وى به روز شنبه بيست و هشتم شوال سال سيصد و ده هجرى ، برابر با 17 فوريهء 923 ميلادى ، به سن هشتاد و شش سالگى ، درگذشت .
خطيب بغدادى مىنويسد : « در تشييع جنازهء او انبوهى از خلق كه شمار آنان را جز خدا كسى نمىدانست ، حضور يافتند ، و چندين ماه شب و روز بر آرامگاهش نماز مىگزاردند . گروه بسيارى از ارباب ادب و ديانت اشعارى در رثاى او سرودند . » ابو جعفر محمد بن جرير طبرى در دانشهاى رايج زمانهء خود تبحّر فراوان داشت و از سرآمدان به شمار مىآمد . عبد العزيز طبرى در بارهء او مىگويد :
او همانند قارى قرآنى بود كه چيزى جز قرآن نداند ، و چون محدّثى بود كه جز حديث چيزى نشنيده باشد ، و مثل فقيهى كه بجز فقه چيزى نداند ، و شبيه يك نحوى كه معرفت به چيزى جز نحو نداشته باشد ، و همانند محاسبى كه جز حساب چيزى درك نكند . وى به انواع عبادت واقف و عامل و در اصناف علوم كامل بود . هر گاه آثار او با آثار ديگران سنجيده شود ، برترى او ادراك مىشود . چيزى كه هست ، شهرت او در فقه و تفسير و علوم قرائت قرآن بر جنبه هاى ديگرش رجحان مىيافت .
طبرى در همهء مذهبهاى فقهى ، بويژه فقه شافعى تبحّر يافت . وى خود ده سالى به آن پاى بست بود و بر حسب آن فتوى مىداد ، اما چون به مسائل گوناگون برخورد و دشواريهاى آن را بررسى نمود ، سرانجام خود مذهبى ويژه بنياد نهاد ، و اصول آن را در آثار فقهى خود ، و نيز در اثرى مستقل با نام « لطيف القول » در هشتاد و سه باب باز نوشت .
شمار دانشمندانى كه مذهب جريريّه را برگزيدند اندك نيست ، و ابن نديم در كتاب خود باب ويژه‌اى به آنان اختصاص داد . ولى مذهب جريرى دير نپاييد و همچون مذهب اوزاعى پس از چندى از ميان رفت .

مقدمه 23