و اسد الغابة ج 4 ص 52 و مجمع الزوائد ج 9 ص 62 و دلائل النبوه ج 3 ص 137 عمر با قريش نرم و ملايم بود ، لذا از پيامبر صلى الله عليه وآله خواست اسراء آنها را آزاد كند ! !
- مجمع الزوائد ج 6 ص 73 ابو ايوب انصارى مىگويد : رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم در مدينه فرمود : خبردار شده‌ام قافله ابو سفيان در راه است ، آيا حاضريد به آنها حمله كنيم ، شايد خداوند غنائمى روزى ما كند ؟ عرض كرديم : بله حاضريم . پس از يكى دو روز فرمود : نظرتان درباره آن قافله چيست ، گويا از حركت شما با خبر شده‌اند ؟ گفتيم بخدا قسم ما طاقت جنگ نداريم اما فعلا قصد داريم به قافله حمله كنيم . دوباره پرسيد ، همان جواب را داديم ، مقداد بن عمرو گفت : يا رسول الله ما ، مانند قوم موسى نيستيم كه بگوئيم تو و خدايت بجنگيد و ما هم اينجا مىمانيم . ابو ايوب ( راوى حديث ) مىگويد : همه ما انصار آرزو كرديم كاش ما هم مانند مقداد بن عمرو چنان چيزى گفته بوديم ، كه از ثروت زياد هم براى ما بهتر بود . آنگاه اين آيه نازل شد ( كما اخرجك ربك من بيتك و ان فريقا من المؤمنين لكارهون يجادلونك فى الحق بعد ما تبين كانما يساقون الى الموت وهم ينظرون ) ( همچنانكه خدا ترا از خانه‌ات براى حق بيرون كرد ، در حالى كه گروهى از مؤمنين كراهت از جنگ دارند و با تو بر سر حق مجادله مىكند ، در حالى كه آنرا مىشناسند ، و چنان بسوى جنگ مىروند گويا جان از بدنشان مىرود . ) سپس اين آيه نازل شد ( انى معكم فثبتوا الذى آمنوا . . . . . ) و آيه ( و اذ يعدكم الله احدى الطائفتين انها لكم . . . . ) كه با نزول اين آيات دانستيم فتح و پيروزى از آن ماست كه يا خود كفار بدست ما اسير مىشوند و يا قافله و كاروان تجارتى بدست ما مىافتد سپس حضرت نگاه كرد و فرمود : كه سياهى هائى را مىبينم ، خودشان هستند ، خودشان هستند ، بيائيد خودمان را بشماريم ، شمرديم ، سيصد و سيزده نفر بوديم . تعداد را به عرض حضرت رسانديم ، خوشحال شد و فرمود : عده ما به اندازه ياران طالوت است . صف كشيديم ، يكى از ما جلوتر از صف رفت ، حضرت به او فرمود : با من حركت كن ، سپس دست به دعا برداشت و عرض كرد : خدايا وعده‌ات را درباره ما عملى ساز . ابن رواحه عرض كرد :

470