با او صحبتى كرد ، سپس به من گفت آيا به عمد كشتى يا به خطا ؟ گفتم عمدا سنگ انداختم اما قصد كشتن نداشتم . عمر گفت كار تو شبه عمد بوده لذا بايد يك گوسفند ذبح كنى و گوشتش را صدقه بده و پوستش را هم به فقير بده تا با آن مشك درست كند . به دوستم گفتم حرمت شعائر خدا را نگهدار ، خليفه خودش هم حكم مسأله را نمىداند ، بنظر من بايد شترت را بجاى گوسفند ذبح كنى آن موقع آيه سوره مائده ( يحكم به ذوا عدل منكم ) يادم نبود ، عمر حرف مرا شنيد ناگهان با تازيانه به سراغ ما آمد ، دوستم را با تازيانه زد و گفت . كار حرام مىكنى و فتواها را هم سبك مىشمارى ؟ سپس سراغ من آمد و مرا هم زد ، گفتم من حرامى را حلال نكردم . گفت تو جوانى و خوش لهجه ، دلت را صاف كن ، مىبينى يك‌صفت بد در ميان ده صفت ، نه صفت خوب ديگر را از بين مىبرد ، سعى كن از لغزشهاى جوانى بپرهيزى .
< فهرس الموضوعات > جرأت و جسارت عمر نسبت به پيامبر ( ص ) . .
< / فهرس الموضوعات > جرأت و جسارت عمر نسبت به پيامبر ( ص ) . .
< فهرس الموضوعات > عمر كسى را كه پيامبر كنيه‌اش را انتخاب كرده بود ، مىزند ! !
< / فهرس الموضوعات > عمر كسى را كه پيامبر كنيه‌اش را انتخاب كرده بود ، مىزند ! !
- سنن ابي داود ج 2 ص 469 72 - هارون بن زيد بن ابي الزرقاء . . . از زيد بن اسلم از پدرش روايت مىكند : عمر بخاطر آنكه كنيه پسرش ابو عيسى بود ، او را كتك مىزند . كنيه مغيرة بن شعبة ابو عيسى بود ، عمر به او اعتراض مىكند كه كنيه ابو عبدالله براى تو بس نيست ؟
و مصنف عبدالرزاق ج 11 ص 42 - سنن بيهقى ج 9 ص 310 ابو على روذبارى . . . از زيد بن اسلم از پدرش روايت مىكند : عمر به خاطر آنكه كنيه پسرش ابو عيسى بود او را كتك زد و كنيه مغيره بن شعبة هم ابو عيسى بود ، عمر به او اعتراض كرد كه آيا كنيه ابو عبدالله خوب نيست ( كه ابو عيسى گذاشته‌اى ) مغيره گفت : اين كنيه را رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم برايم انتخاب كرده است . عمر گفت : پيامبر تمام گناهان گذشته و آينده‌اش را خدا بخشيده ( يعنى پيامبر ( ص ) اشتباه هم كرده باشد خدا او را مىبخشد ) اما ما چه كنيم كه هيچ وضع مشخص و معلومى نداريم ، لذا كنيه مغيره را به ابو عبدالله تغيير داد و به همين كنيه ناميده شد تا از دنيا رفت ! !

298