ثعلبى از ابن عباس روايت مىكند كه آيه شريفه ( الم تر الى الذين يزعمون انهم آمنوا . . . ) آيا نديدى كسانى را كه خيال مىكنند ايمان آورده‌اند . . . ( درباره يكى از منافقين بنام ، بشر ، نازل شده كه با يك يهودى اختلاف پيدا كرده و خدمت رسول الله صلى الله عليه ( وآله ) وسلم رسيده و حضرت به نفع يهودى حكم فرمود و منافق به آن راضى نشد ، سپس نزد عمر شكايت برده و قضيه را براى او گفتند كه حضرت آن چنان حكم كرده و اين شخص به آن اعتراض دارد ، آنگاه عمر شمشيرش را آورده و گردن آن منافق را زد و گفت : درباره كسى كه به حكم خدا و رسولش راضى نشود چنين حكم مىنمايم و آن آيه نازل شد .
- الدر المنثور ج 2 ص 181 ترمذى در نوادر الاصول از مكحول روايت مىكند كه شخص منافقى با يك تن از مسلمين اختلاف پيدا كرده و خدمت رسول الله صلى الله عليه ( وآله ) وسلم رسيده وآن حضرت بر عليه منافق حكم فرمود . سپس نزد ابي بكر رفته و ابوبكر گفت من درباره كسى كه از حكم رسول الله صلى الله عليه ( وآله ) وسلم روى بگرداند ، حكم نمىكنم ، پس از آن نزد عمر رفته و قصه را هم براى او گفتند . عمر گفت عجله نكنيد الان برمىگردم ، رفت و شمشيرش را آورده و گردن منافق را زد و گفت ، درباره كسى كه به حكم رسول الله ( ص ) راضى نشود ، چنين حكم مىكنم ، آنگاه جبرئيل بر پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) وسلم نازل شده و عرض كرد كه عمر آن شخص را كشت و خداوند بوسيله عمر حق و باطل را از يكديگر جدا ساخت و عمر را فاروق ناميد .
و شايد اصل ادعاء از عائشه باشد - تاريخ مدينه ج 2 ص 662 ابن شهاب . . . مىگويد : از عبدالله بن عمر روايت شده كه پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) وسلم فرمود : خداوندا دين خود را توسط عمر بن خطاب تأييد فرما . احمد بن محمد از رقى مكى از عبدالرحمن بن حسن از ايوب بن موسى روايت مىكند : پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) وسلم فرمود : خداوند حق را در قلب و زبان عمر قرار داده است ، او فاروق است كه خداوند بواسطه او بين حق و باطل را جدا مىكند .
- تاريخ مدينة ج 2 ص 662 محمد بن عمر . . . از ابي عمرو بن ذكوان روايت مىكند : از عائشه پرسيدم : چه كسى عمر را فاروق ناميد ؟ گفت : پيامبر عليه السلام .

7