سير اعلام النبلاء ج 2 ص 44 هر چه دلتان مىخواهد انجام دهيد . . . . . آنها هم كردند هر چه خواستند كردند ، حتى با خود پيامبر صلى الله عليه وآله مخالفت كرده ، حتى يكديگر را كشتند ! ! !
- تاريخ طبرى ج 2 ص 327 ابن حميد . . . از عروة بن زبير و ديگران روايت مىكند : هنگامى كه رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم تصميم به سوى مكه ( براى فتح مكه ) حركت كند ( پيامبر صلى الله عليه وآله دستور داده بود كه اين تصميم مخفى بماند و به هيچ نحو كفار و مشركين نمىبايست از آن مطلع گردند تا در مقام دفاع برآيند ) حاطب بن ابى بلتعه نامه‌اى به قريش نوشت و آنان را از تصميم آن حضرت خبر كرد ، سپس نامه را به زنى داد كه به نظر محمد بن جعفر آن زن از مزينه و به نظر ديگران ساره كنيز يكى از بنى عبد المطلب بود كه به اهل مكه برساند ، مبلغى هم به عنوان مزد به او داد . او هم نامه را لاى موهايش گذاشت و رفت . از آنطرف به حضرت وحى شد و او را از نامه حاطب خبر كرد ، حضرت هم على بن ابى طالب ( عليه السلام ) و زبير بن عوام را بدنبال آن زن فرستاد . آن دو زن را در حليفه ابن احمد گرفته و اساس او را گشتند چيزى نيافتند ، على ( عليه السلام ) فرمود : قسم مىخورم كه رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) دروغ نگفته است ، يا نامه را بده يا تمام لباسهايت را در مىآورم و مىگردم . زن كه ديد آن حضرت در تصميم خود جدى است ، گفت رويتان را برگردانيد ، سپس نامه را از لاى موهايش بيرون آورد ، وقتى آنرا نزد رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم آورد ، حضرت حاطب را خواست و فرمود : اين چه كارى است كردى ؟ عرض كرد : يا رسول الله من مؤمن به خدا و رسولش هستم و هيچ تغييرى در عقيده‌ام بوجود نيامده ، فقط از آنجهت كه من قوم وعشيره‌اى در مكه ندارم تا از زن و فرزندانم كه در مكه زندگى مىكنند ، حمايت نمايند ، اين كار را كردم تا اهل مكه از من خشنود شوند و اهل و عيال مرا اذيت نكنند . عمر بن خطاب گفت : يا رسول الله ، اجازه بده گردن او را بزنم ، كه خيانت كرده است . حضرت در جواب او فرمود : عمر تو از كجا مىدانى ، شايد خدا به اهل بدر گفته باشد : هر كارى مىخواهيد انجام دهيد كه من شما را آمرزيده‌ام . آنگاه اين آيه نازل شد ( يا ايها الذين آمنوا لا تتخذوا عدوى و عدوكم اولياء ) .

548