الرحمان . اگر كار خيرى پيش بيايد ، اهل آن هستى . و اما تو يا على نظر خودت را قبول دارى و شوخ مزاجى . اما در ميان شما كسى استكه اگر ايمان او را در بين سياهى تقسيم كند به همه مىرسد . منظور او عثمان بن عفان بود . و اما تو ، سعد ، فردى مالدار مى باشى . . .
- كنز العمال ج 5 ص 734 12454 - پسر عمر مىگويد عمر در باره اصحاب شورا مىگفت : همه آنها خوب‌اند اما اگر او ( على عليه السلام ) به خلافت برسد ، مردم را به راه حق خواهد برد . حتى اگر مجبور باشد شمشير دست بگيرد . گفتم : تو كه مىدانى او چنين است و مردم را به راه حق خواهد برد ، چرا وصيت نمىكنى كه خليفه شود ؟ گفت : اگر جانشين تعيين كنم ، بهتر از من اين كار را كرده است و اگر تعيين نكنم ، بهتر از من تعيين نكرده است .
14255 - ابن عباس مىگويد : من هميشه با عمر بودم . و به او خدمتها كرده‌ام ، روزى كه در خانه تنها بودم ، نزد او رفتم ، مرا احترام كرد و نشاند ، سپس ناله‌اى كرد ، گمان كردم جانش بيرون آمد ، گفتم : از ناراحتى است ؟ گفت : بله . علت را جويا شدم ، گفت : وقت آن نزديك شده است ، و هنوز كسى را براى خلافت صالح نيافته‌ام . گفتم : فلانى و فلانى و فلانى كجايند . يكى يكى اهل شورا را نام بردم . اما براى هر يكى چيزى شمرد و گفت : كسى براى خلافت صلاحيت دارد كه قوى و قدرتمند باشد بدون زورگوئى و ملايم باشد بدون ضعف و سستى و سخاوت‌مند باشد بدون اسراف و بخل .
يا على ، آيا حاضرى خلافت را بپذيرى بشرط آنكه روش و اعمال عمر را جزئى از دين بدانى ؟ ! !
- بخارى ج 8 ص 122 عبد الله بن محمد بن اسماء . . . از مسور بن مخرمه روايت مىكند : اهل شورا كه عمر آنها را تعيين كرده بود ، مشاوره كردند . عبد الرحمان گفت : نمى خواهم با شما بحث و مناظره كنم ، اما اگر مايل باشيد . يكى از شما را انتخاب كنم . همه او را وكيل كردند . . . ( بالاخره عبد الرحمان با يكى يكى اهل شورا مذاكره كرد و با مردم هم مشورت نمود ) تا آن كه با على ( عليه السلام ) صحبت كرد ، اما از آن حضرت مىترسيد سپس با عثمان مذاكره نمود ، سپس يكروز صبح

1048