از عادات و اخلاق طبرى آن بود كه هر گاه كسى براى او هديه‌اى ميفرستاد ، اگر ميتوانست عوض آن را بفرستد و جبران احسان بنمايد ، آن را ميپذيرفت و تلافى ميكرد و در غير اين صورت از قبول آن خوددارى ميكرد و از هديه فرستنده بوجه نيكوئى پوزش ميخواست .
يكى از ثروتمندان آن زمان بنام ابو الهيجاء پسر حمدان سه هزار دينار براى طبرى فرستاد ، چون طبرى را بران نظر افتاد در شگفت شد و گفت : « آنچه را كه بمكافات و جبران آن توانائى ندارم نميپذيرم . كجا مرا توانائى است كه ازين مبلغ زياد جبران كنم ؟ ! » بوى گفتند كه غرض از اهداء اين دينارها نزديكى به خداوند و تحصيل اجر و ثواب است . ولى طبرى خوددارى از قبول كرد و آن را براى صاحبش باز پس فرستاد .
ابو الفرج بن ابو العباس اصفهانى كاتب نزد ابو جعفر طبرى آمد و شد داشت و كتابهاى خود را پيش او قرائت ميكرد ، روزى ابو جعفر از وى خواست كه براى ايوان كوچكى بوريايى ببافد ابو الفرج اندازهء ايوان را گرفت و پس از چند روز بوريا را ساخت و محض تقرب و ارادت تقديم ابو جعفر كرد . چون از خانه بيرون شد ، ابو جعفر پسر خود را خواند و چهار دينار بوى داد كه بابت بهاى بوريا به ابو الفرج دهد .
ابو الفرج از گرفتن پول خوددارى كرد ، طبرى نيز از قبول حصير امتناع ورزيد مگر اينكه ابو الفرج دينارها را بگيرد .
ديگر از حكاياتى كه دلالت بر مناعت و بزرگوارى طبرى دارد ، حكايت ذيل است كه يكى از معاصران طبرى نقل كرده است .
ابو على محمد بن عبيد الله وزير ، انارى بعنوان هديه نزد طبرى فرستاد . طبرى آن را قبول كرد و در ميان همسايگان خود پخش نمود . چون زمانى ازين واقعه گذشت ، وزير مذكور ، زنبيلى كه در آن كيسه‌اى بود و در ميان كيسه ده هزار درهم بود بسوى طبرى گسيل داشت و با آن رقعه‌اى فرستاد كه در آن درخواست كرده بود كه طبرى هديهء مذكور را بپذيرد . سليمان واسطهء هديه گفته است كه وزير به من

32