وَ نَجْعَلَهُمْ أئِمَّةً . . . وَعَدَ الله الَّذينَ امَنوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الاْءرْضِ . . . إنَّ الاْءرْضَ لله يورِثُها من يَشاءُ من عِبادِه وَالْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ . وَلَقَدْ كَتَبْنا فِى الزَّبورِ من بَعْدِ الذِّكْرِ . . . ) * رسول اكرم در يوم الانذار صريحاً وعده داد ملك شرق و غرب را .
و ثانياً بهترين مشوق گناه اين است كه ما اينطور تبليغ كنيم كه گناه به اين دليل گناه شمرده شده كه خوشبختى است ، خوشبختى گناه است .
اين خود يك نوع تبليغ به طرف گناهكارى است . به عبارت ديگر اين گونه تبليغ خود وسوسهء گناه را در اطراف ايجاد مىكند . تبليغ گاهى مثبت است و گاهى منفى . تبليغ مثبت دعوت مستقيم است به گناه يا طاعت قولًا يا فعلًا ، تبليغ منفى دعوت از طريق مخالف است يعنى انسان طورى به چيزى دعوت كند كه منفِّر باشد يا طورى نهى كند كه مرغِّب باشد . اما اول مثل دعوتى كه غالباً مبلغين نادان مردم را به دين دعوت مىكنند ، دين [ را ] يك لولو و مظهر خشونت و عبوسى و سختى معرفى مىكنند هميشه مىگويند حق طرفدار ندارد باطل طرفدار دارد ، حق پيش نمىرود باطل پيش مىرود ، براى توجه دادن مردم به آخرت مظاهر نفرتانگيز دنيا را به رخ مردم مىكشند ( داستانى كه آناتول فرانس نقل كرده كه در دفتر . . . ذكر شده ) . و اما نهيى كه ثمره اش تشويق باشد ، مثل اينكه انسان به يك آدم سرّ نانگهدار حرفى بزند و توصيه كند كه به كسى نگويد كه بيشتر داعى پيدا مىكند به نقل و اشاعه .
در اعلانهاى تبليغى گاهى از اين حس بشر استفاده مىكنند ، مثلًا توصيه مىكنند كه فلان كتاب چون خيلى مهيج نوشته شده ضعيف القلبها نخوانند يا فلان فيلم را كودكان نبينند . همهء اينها به منظور تشويق و ترغيب بيشتر مردم است . تبليغ ، چه قولى و چه عملى ، بايد به صورتى باشد كه رغبت و شوق افراد را نسبت به كار خوب زياد و نسبت به كار بد ايجاد نفرت كند .
چند چيز است كه اثر معكوس مىدهد :

495