يكديگر يكى به سردى قطب است و ديگرى به گرمى و حرارت خط استوا . . . » .
و هم او مىگويد :
جهان بينى الهى و تفاوت آن با جهان بينى مادى :
« دنيايى كه يك فكر مذهبى عرضه مىكند نه تنها همان دنياى مادى است كه قيافهء آن عوض شده باشد ، بلكه در ساختمان آن عالم چيزهاى بيشترى است از آنچه يك نفر مادى ( جهان بينى مادى ) مىتواند داشته باشد . » .
( رجوع شود به ورقهء « دين و مذهب ، جهان بينى مذهبى و جهان بينى غيرمذهبى » ) .
تقدس ايده :
خلاصه اينكه تفاوت ايمان مذهبى با ايمان غيرمذهبى اولًا در اين است كه ايده و آرمان آنگاه صورت حقيقت به خود مىگيرد كه به صورت شئ گرانبها درآيد و گرايش انسان به آن ، از گرايش طبيعى به جان و مال و فرزند و مقام نيرومندتر باشد و الَّا ايده و آرمان نيست .
فرضاً انسان به ايده اى به خاطر منافع مادىاش بگرود و طبعاً در موقع زيان و خطر فرار كند ، آن شخص يك مؤمن و صاحب ايده و آرمان نيست بلكه آن ايده يك آيين نامهء كسب امتيازات مادى است ، و اگر بخواهد به آن صورت مطلوب درآيد بايد جنبهء تقدس پيدا كند [1] ، به طورى كه حكم آن ايده بر انسان جارى باشد . تنها مذهب است كه قادر است به يك ايده تقدس ببخشد و حكم آن را تا اعماق ضمير و درون انسان جارى سازد . انسان بت پرستى نيست كه خودِ پرستش كننده بخواهد به معبود خويش تقدس ببخشد و سپس پرستش نمايد . خالق و فاعل يك امامزاده ، خودش متوسل به او نمىشود .

[1] . و همان طورى كه در ورقه هاى « نياز به دين ، خدا و عدالت » گفته‌ايم بايد آن ايمان به صورت يك شئ عزيز و محبوب و گرانبها درآيد كه نوعى تعصب و غيرت همراه دارد و زندگى بدون او پوچ و بىمعنى باشد .

482