انسان موجودى جستجوگر است ( و در همين جا روح مكتب خود را بايد پيدا كند ) :
آرمان ( ايدئولوژى ) چيست ؟ .
انسان براى ادامهء زندگى جز ايندو ( وسايل زندگى از خوراك و پوشاك و مسكن و غيره و ارتباط با افراد جامعه ) موجودى است جستجوگر كه دائماً در تلاش است كه به اسرار گيتى پى برده و راز هستى و مظاهر آن را دريابد .
به عقيدهء نويسنده اگر شرايط زندگى يكسان باشد ، يك سيستم واحد فكرى به وجود مىآيد :
انسان ، هم براى ادامهء زيستن و هم در رابطه با افراد ديگر و هم در تكاپوى كشف رازهاى هستى از يك نيرو استفاده مىكند و آن انديشه است . در شرايطى كه زندگى افراد كمابيش يكسان باشد ، به ناچار انديشهء آنها و تراويدهء انديشه كه نظرات آنها باشد يكسان مىگردد ( ! ! ! ) و در نتيجه يك سيستم واحد فكرى به وجود مىآيد كه همهء مظاهر زندگى مانند مظاهر سياسى ، اخلاقى ، اقتصادى ، فرهنگى ، مذهبى ، اجتماعى را دربرمى گيرد . اين سيستم فكرى واحد را « ايدئولوژى » يا آرمان مىگويند .
( دگرگونيهاى آرمانى ( ايدئولوژى ) و تكيه گاه آن ) .
همانطور كه همهء مظاهر زندگى بخصوص زندگى اقتصادى انسان در حال دگرگونى است ، آرمانهاى انسان نيز در حال تغيير و تحول و تكامل است و در هر زمان و در هر مكان انسان براى حل مسائل پيرامون خود از يك آرمان ويژه پيروى مىكند . زمانى اساطير مشكل گشاى همهء مسائل براى انسان بود و زمانى دين و زمانى علم و زمانى فلسفه . و اگر خواسته باشيم تكيه گاه اساسى آرمانهاى امروز جهان را دانسته باشيم بدون هيچ شك بايد بگوييم كه عصر ما از جهت آرمانى عصر فلسفه است . در جهان معاصر هر كشورى كه توانسته است مردم را پيرامون يك فلسفهء بخصوص گردآورد ، آن جامعه راه تكامل و پيشرفت پيموده و هر كشورى كه نتوانسته و يا نخواسته چنين كند ، تشتت و پراكندگى فكر و به دنبال آن تباهى اخلاقى و اجتماعى بر آن كشور چيره شده است ، همان بلايى كه گريبان جامعه ( ما ) را گرفته است : بلاى نبودن يك فلسفهء راستين و نوين و نبودن يك

435