ج . تقوا و پارسايى روح ، به عبارت ديگر آزادى معنوى و پيروزى روح الهى بر مادهء لجنى خاكى .
7 . در جزوهء ( جامعه شناسى ) دكتر شريعتى ص 76 مىگويد :
پاك و پارساى كم فهم و ضعيف و يا بافهم و باهوش ناپاك و قوى :
« فرهنگها و تمدنهاى جهان يا انسان خوب مىپرورده است و يا انسان مقتدر ، يا انسان پاك و پارسا ولى با شعورى ضعيف و يا نبوغى درخشان و تند اما با دلى تنگ و دست و دامنى آلوده ، يا دلبسته به درون و زيباييها و اسرار روح ولى گرفتار زندگى فقر و انحطاط و ذلت و ضعف ( مانند ميليونها هندى اسير چند كلنل انگليسى ) و يا انسانى كه زمين و كوه و دريا و آسمان را به قدرت صنعت شكافته و زندگىاى ساخته سرشار از برخوردارى و لذت و رفاه اما احساس و ارزش در او تعطيل گشته و توانايى ويژه انسان در ادراك روح جهان و عمق حيات و آفريدن زيباييها و ايمانهايى برتر از طبيعت و تاريخ در او ضعيف مانده و فلج شده است . » .
مىگويد :
« انسان ايده آل ( اسلامى ) از ميان طبيعت مىگذرد و خدا را مىفهمد و به سراغ مردم مىرود و به خدا مىرسد [1] ، نه از كنار طبيعت و پشت به مردم . . . آنچنان است كه الكسيس كارل آرزو مىكند ، هم زيبايى علم را مىفهمد و هم زيبايى خدا را ، به سخن پاسكال همچنان گوش مىدهد كه به سخن دكارت . » .
8 . فروغى در جلد سوم ( سير حكمت ) صفحه 219 درباره عقايد خاص نيچه در حكمت عملى چنين مىگويد :

[1] . بلكه آنچنانكه عرفا گفته‌اند از طبيعت به حقيقت مىرسد و بازمى گردد براى نجات خلق خدا . سفر الى الحق مقدم است بر سفر بالحق فى الخلق براى هدايت و نجات خلق .

315