إسم الكتاب : يادداشتهاى استاد مطهرى ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 516)

بدانها معتقد نيست مىباشد . البته يك ماترياليست فلسفى نمىتواند صددرصد معنوى باشد . ) [ نمىتواند مصلح باشد . ] قبلًا گفتيم كه آيهء كريمهء « التّائِبونَ الْعابِدونَ . . . الاْمِرونَ بِالْمَعْروف » ناظر به همين اصل است كه مصلح اول بايد سالك و صالح باشد ، سير فى الخلق را بعد از سير الى الحق و سير فى الحق انجام دهد .
سعدى در ( بوستان ) باب اول ص 238 مىگويد :
< شعر > دلير آمدى سعديا در سخن چو تيغت به دست است فتحى بكن بگو آنچه دانى كه حق گفته به نه رشوت ستانى و نه عشوه ده طمع بند و دفتر ز حكمت بشوى طمع بگسل و هرچه دانى بگوى < / شعر > به طوركلى مهذب نبودن ، در بند ماديات بودن ، طمع مال يا مدح يا مقام داشتن در انسان ضعف به وجود مىآورد ، از شجاعت و شهامت مىكاهد . همچنين است ترس كه مصلح بايد شجاع و ناترس باشد ، آزادمنش و حرّ باشد ، نه دربند دست بوسى عوام باشد و نه طمع به پول و ثروت آنها داشته باشد و نه اهل رودرواسى باشد ، خشن فى ذات الله باشد ، لاتأخذه فى الله لومة لائم باشد ، رفيق باز نباشد . مجموع شرايط بالا را مىتوان در حق پرستى كه لازمه اش آزادگى است خلاصه كرد .
شرط ديگر اين است كه انگيزه اش رحمت باشد نه عناد كه على عليه السلام فرمود : * ( انّما ينبغى لاهل العصمة والمصنوع اليهم فى السلامة ان يرحموا اهل الذنوب و المعصية . ) * يكى از شرايط مصلح اين است كه خونسرد و در عين حال حساس باشد ، يعنى از يك نظر اعصابش كرخ باشد ، پيراهنى از پولاد پوشيده باشد ، مصداق لاتأخذه فى الله لومة لائم باشد ، نازك نارنجى نباشد ، قهرو نباشد و از طرف ديگر در مسائل اجتماعى حساس باشد ، از كسانى باشد كه واقعاً در موقعش بگويد : « ولو ان امرأ مسلما مات على هذا اسفاً . . . » . اين حساسيت است ، « او ابيت مبطاناً و حولى بطون غرثى . . . »

261