گفته است : اين كلمات در حال محو بوده نه صحو ، در حال فنا بوده نه بقاء و ثبات .
نويسنده گويد : حال منصور حلاّج را از آنچه مستنداً نقل كرديم دانستى ، و بايد گفت : بلكه اين كلمات او در حال مسخّر شدن در دست شيطان خبيث بوده است ، مثل ميرزا عليمحمّد بابِ معلوم الحال و المقال و المبدء و المآل كه مىگفت : لا إله إلاّ أنا الغريب المسجون .
تنها عذر اين شيخ بزرگ عراق مراجعه نكردن به مدارك اصيل گذشته است ، و گرنه براى بايزيد و شيخ عطّار و امثال آنها هم مىتوان از اين عذرها آورد .
كافى بود اين مرد بزرگ اقلاً به كتاب غيبت شيخ طوسى مراجعه كند و احوال حلاّج را بداند ، و يا قضيّه ابوسهل نوبختى عليه الرحمة را مورد مطالعه قرار دهد ، و يا به كتاب « الاثنى عشريّه فى الردّ على الصوفية » نوشته مرحوم شيخ حر عاملى عامله اللّه بلطفه ، و يا فرمايش علاّمه ( رحمه الله ) مراجعه كند كه مىفرمايد : حلاّج از دروغگويان بزرگ بوده است . آن وقت اين مرد بزرگ و نظاير ايشان ادّعاهاى او را توجيه نمىكردند .
حلاّج كسى است كه نه يك بار ، بلكه در نامه‌ها و گفتار خويش مكرّر ادّعاى الوهيّت و حلول محال نموده است ، و شما اى خواننده محترم حقايق رااز علماء بگيريد ، نه از شعراء صوفى .
حلاّج كسى است كه حتى شيخ عطّار هم از توجيه گفته‌هاى او عاجز مانده و شگرد معروف خود را به كار برده ، و بعد از آنكه ساحر بودن او را نقل كرده گفته است : شايد دو حلاّج بوده ، يكى خوب و يكى بد ، ولى بيچاره عطّار غافل بوده كه ساحريّت منصور و شعبده بازى او در سرلوحه احوال او قرار دارد ، و گويا نمىدانسته كه كلام درباره حسين بن منصور حلاّج مقتول سنه 309 مذكور در تاريخ خطيب و فهرست ابن نديم و آثارالباقيه بيرونى و غيبت شيخ طوسى و مذكور در رجال است .
و امّا راجع به محو و صحو در كلمات منسوب به اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) نقل كرده‌اند كه كميل از ايشان سؤال كرد : ما الحقيقة ، و حضرت در جواب فرمود : محو الموهوم

508