و خداوند متعال فرموده است :
فلا تزكّوا أنفسكم هو أعلم به من اتّقى . ( 1 ) « پس خويشتن را تزكيه نكنيد ، خداوند داناتر است به كسى كه پرهيزكارى پيشه كرد . » با ذكر اين مقدمه مىگويم : اوّل مخالف مثنوى آيه شريفه قرآن است كه مىفرمايد :
و من أظلم ممّن افترى على اللّه كذباً . ( 2 ) « و چه كسى ظالم‌تر است از كسى كه افتراء مىزند بر خدا دروغى را . » و گذشت قصّه داود و مسجدالاقصى كه در آنجا گفتيم : در اشعار مثنوى هم دروغ بر خدا و هم پيامبر خدا بود ، و همين طور تأويل گرايى مثنوى و تفسير به رأى قرآن در قضيّه حضرت يونس و معراج او - به اصطلاح مثنوى - و مقايسه آن با معراج پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) ، و همچنين قصّه حضرت موسى و شبان كه ذكر اينها مانند همه ابواب به عنوان نمونه و مشتى از خروار است .
علاوه بر قرآن كريم روايات هم با اين گونه اشعار مخالفند ، به عنوان نمونه در روايت محمّد بن الحسين الرضى ( 3 ) رضوان اللّه عليه از رسول اكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) آمده است كه فرمود :
لأن يمتلي بطن أحدكم قيحاً خير من أن يمتلي شعراً . ( 4 ) « اگر شكم و سينه يكى از شما از ريم و عفونت پر شود بهتر است از آنكه از شعر انباشته گردد . » مرحوم رضى فرموده است : مقصود از اين روايت نهى از آن است كه حفظ شعر

1 - سوره نجم ، آيه 32 . 2 - سوره انعام ، آيه 21 ، لازم به تذكر است كه اين جمله در چند جاى ديگر قرآن نيز آمده است . 3 - مراد سيد رضى است كه نهج البلاغه را جمع آورى كرده است . 4 - المجازات النبويّة ، 69 ، بحارالانوار 79 / 292 .

478