ترويج مىنمايند .
سلطان ولد - فرزند مولوى - تربيت يافته شمس تبريزى و مولوى درباره پدر مىگويد :
نامَد اَندر جهان چو مولانا * آشكار و نهان چو مولانا . . .
يكى ديگر از مريدان قديمى و معاصر مولوى فريدون سپهسالار ، نويسنده رساله‌اى در شرح حال مولوى است . وى به پيروى از همين ديدگاه ( قطب ، فناء ) ، پدر مولوى ، شمس ، مولوى ، فرزندش و خلفاء او را با القاب و عناوين و فضائل و مناقب فوق تصوّر ، معرفى مىكند ، ( 1 ) و در عين حال عذر تقصير مىطلبد ! وى در آغاز كتاب خود مىنويسد :
حضرت خداوندگارِ ما ( مريدان مولوى به وى خداوندگار مىگفتند ) . . . سلطان الاولياء . . . قطب الاولين والاخرين . . . را به كدام زبان و بيان ستايش توانم كردن . . . سپس براى اثبات ادّعاى خود يعنى فوق تصوّر بودنِ مولوى ، همان قاعده و فرمولى كه اشاره شد ، پياده مىكند و مىگويد : « برهان ، آنكه اولياء خدا . . . هر يكى را به قدر مجاهده و رياضاتى كه مشاهده كرده و آيينه ضمير خود را از زنگ ماسوى الله زدوده ، قابل نقوش كبريا گشته ، و موصوف به صفات حق تعالى شده است . . . » تا آنجا كه مىگويد : « چون اين طايفه به كلى از صفات بشرى محو گشته‌اند . و به دو زنده ، و به دو گويا ، و به دو شنوا ، شده‌اند . . . پس هرچه در بيان صفت اين طايفه مبالغه رود به نسبت كمالات ايشان عين تقصيرى خواهد بود » ! ( 2 ) سپس اضافه مىكند : « نظر مبارك ايشان ( مولوى ) پيوسته در صفحات لوح محفوظ ناظر بود » ! مريد ديگر و نزديك به عصر مولوى ، احمد افلاكى است . وى كه مؤلف كتاب مناقب العارفين است به مراتب بيشتر از سپهسالار در حقّ مولوى و شمس و خلفاء مولوى مبالغه و اغراق نموده است . به حدّى كه حتّى مريدان مولوى نيز به كرامت سازى و خلاف

1 - شايد روى همين اساس بوده كه مريدان مولوى به وى « خداوندگار » مىگفتند در اين زمينه كتاب مناقب العارفين قضيّه‌اى راجع به يكى از مريدهاى مولوى به نام علاءالدين ثريانوس دارد كه قابل توجه است . 2 - رساله سپهسالار ، صفحه 27 تا 30 .

25