پيامبرى كه مأموريت دارد با كسانى باشد كه به جانب خدا رو كرده‌اند و نبايد آنها را از خود دور كند آيا ممكن است امثال عبداللّه بن ام مكتوم را از خود برنجاند و آنها را از خود دور كند ؟ العياذباللّه آيا پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) خلاف امر پروردگار و مصلحت اسلام كارى انجام مىدهد ؟
حاشا و كلاّ ، اين نحوه اعمال و گفتار روش مستكبرين است ; ناگفته نماند كه هواداران پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) به خصوص مهاجرين نوعاً از مستضعفين جامعه بوده‌اند .
در شأن نزول آيه شريفه : و اصبر نفسك مع الذين يدعون ربّهم ، در تفسير مجمع البيان چنين آمده است : آيه در شأن سلمان و ابوذر و صهيب و عمّار و حبابو ديگران از فقراء أصحاب پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) نازل شده است ، داستان از اين قرار است : مؤلفة قلوبهم ( يعنى ثروتمندان با نام و نشان كه خوش دل به اسلام نبودند ) به محضر پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) آمدند ، و آنها عيينة بن الحصين و أقرع بن حابس و نظاير اين دو نفر بودند و چنين عرض كردند : اى پيامبر خدا اگر در صدر مجلس بنشينى ( 1 ) و اين فقراء را كه ما از بوى زير بغل آنها رنج مىبريم چون كه لباسهاى پشمى مىپوشند از خود دور كنى ، ما هم مىآييم و با تو مىنشينيم ، و هيچ چيز مانع از همنشينى ما با تو نيست مگر ارتباط با آنها ; پس آيه مزبور نازل شد ، با نزول آيه آن حضرت برخاست و در پى آنها به راه افتاد ، پس آنها را در مسجد در حالى كه مشغول ذكر خدا بودند يافت و چنين فرمود : حمد خداى را كه مرا نميراند تا به من امر فرمود كه در زندگى و مرگ با شما باشم . ( 2 ) توجه به خداجويان وطرد نكردن آنها اختصاصى به خاتم پيامبران ( صلى الله عليه وآله و سلم ) ندارد ،

1 - پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) حلقهوار و بدون تشريفات مىنشست تا آنجا كه اگر ناشناسى وارد مىشد درك نمىكرد كه كدام پيغمبر است . 2 - مجمع البيان ، ج 3 ، جزء 6 ، ص 465 .

236