فتوحات آورده است . اصولاً يكى از ويژگيهاى ابن عربى اين است كه علاقه خاصى نسبت به نام بردن صوفيان معاصر و غير معاصر ، و نقل سرگذشت برخى از آنها دارد . به عنوان نمونه در بيست صفحه از فتوحات نام حدود هشت نفر از صوفيان معاصر خود كه با آنها ملاقات داشته ذكر مىكند . ( 1 ) همچنين وى بنا به گفته خود در فتوحات ، رساله‌اى به نام « الدرّة الفاخرة » تأليف نموده و نام كسانى را كه از آنها ( در طريق عرفان و تصوّف ) بهره برده در آن رساله آورده است . ( 2 ) و همين طور نامه‌هايى به شخصيت‌هاى مختلف ، از فخر رازى ، ( 3 ) تا صوفيان هم عصر خود ( 4 ) نگاشته و در تواريخ ثبت است ( 5 ) كه باز هم از اسم شمس خبرى نيست . موقعيت شمس در قونيه از اين گوياتر وضعيت شمس تبريزى در « قونيه » و آسياى صغير ( موطن ملاّى رومى ) است كه تا حدودى در فصل قبل شناختيد . قونيه شهر مهمّى بود كه ( در آن زمان ) بوى تصوّف از جاى جاى آن به مشام مىرسيد . اگر در بغداد و شام و مصر و خراسان كه كانون‌هاى تصوّف بودند ، علماء و فقهاء زيادى مىزيستند كه مانع تسلّط يك جانبه صوفيان بر آنها مىشدند ، لكن در قونيه

1 - فتوحات ، ج 1 ، ص 186 تا 206 . 2 - همان مأخذ . محى الدين گاهى نيز به ارزيابى مقام مشايخ صوفيه مىپردازد و حتى از گوشه و طعنه زدن به برخى از آنها از جمله معاصرين ; مانند شهاب الدين سهروردى ( صوفى ) ابائى ندارد . گويا دوبار نام شهاب الدين در فتوحات آمده و در يك مورد ابن عربى وى را غير كامل و ناقص معرّفى مىنمايد . در حالى كه نام شهاب الدين از اعتبار و اهميّت خاصى در محافل صوفيه برخوردار بود و شيخ المشايخ بغداد تلقّى مىگرديد . 3 - طبقات شعرانى ، ص 5 . 4 - بنابر گفته دنباله جستجو در تصوّف ايران ، سعد الدين حمّوى طى نامه‌اى به محى الدين خاتميّت ولايت را منحصر به امام زمان ( عليه السلام ) دانسته و اشتباه وى كه خود را خاتم الاولياء معرفى كرده گوشزد مىكند . 5 - تعدادى از نامه‌هاى ابن عربى در كتاب « الرسائل » وى چاپ شده است .

69