عدم آگاهى از ضعف‌ها و لغزشها عامل دوم :
به غير از اغراق و مبالغه مولوى و مريدان افراطى وى درباره مثنوى ، عامل ديگرى كه بر حساسيّت و مسؤليّت آورى موضوع مىافزايد ، اين است كه بسيارى از كسانى كه با مثنوى سروكار دارند و اشعار آن را زمزمه مىكنند ، از برخى زواياى تاريك و شبهه‌ناك آن بىخبرند . و با ذهنيّتى آكنده از خوشبينى و حسن ظن به آن نگاه مىكنند و چه بسا در اثر تبليغ‌هاى يك جانبه و عدم تعمّق لازم ، تعاليم نادرست تصوّف در روح و جانِ آنها جاى بگيرد ، و آنها را به راهى كه خود نمىخواهند ببرد .
البته مقصود ، تنها اشعارى نيست كه در ستايش معاويه و صحابه بد عاقبت ، يا صوفيان منحرف سروده شده ، يا اشعارى كه مبتنى بر احاديث دروغين است و در فرهنگ شيعيان واضح البطلان شناخته مىشود . بلكه مقصود اشعارى است كه به صورتى ماهرانه ، افكار صوفيانه در آن تعبيه شده است .
در هر صورت ما با نقاط مبهم و تاريك بلكه لغزشهايى از مولوى مواجه مىشويم كه به هيچ روى قابل توجيه و تأويل نيست و بسيارى از افراد از آن بىخبرند .
آيا آنها كه به صورت سطحى به مثنوى علاقه مىورزند باور مىكنند كه :
اصولاً مولوى با مكتب اهل بيت ناآشنا بوده و نشانه‌اى از استفاده وى از منابع شيعى ، حتى كتابهايى چون صحيفه سجاديه و نهج البلاغه ديده نمىشود ؟ !
آيا باور مىكنند :
مولوى به اندازه يك صدم ستايش و تعريفى كه از شمس تبريزى ( با شناسنامه‌اى كه بعداً به آن اشاره خواهد شد ) كرده است درباره چهره‌هاى درخشان اهل بيت و وسائط فيض الهى چون : امام سجاد و امام باقر و امام صادق ( عليهم السلام ) و . . . به زبان نياورده است ؟ ! در حالى كه بسيارى از صوفيانِ اهل سنّت نام آنها را در كتابهاى خود آورده‌اند .
آيا باور مىكنند :
در ميان آن همه اشعار ( حدود بيست و شش هزار بيت ) كه از هرچيز و هركس نام

27