از مشايخ صوفيه خود را سرسلسله دانسته و زير بار مرشد و پيرو قطب نرفته‌اند ، همانطور كه خيلى از علماء عامّه زير بار ائمّه اربعه نرفتند و خود را مجتهد مستقل دانستند .
استاد عباسعلى عميد زنجانى در كتاب « تحقيق و بررسى تاريخ تصوّف » كه يكى ديگر از مآخذ نقل ما است مىگويد : رسم خرقه پوشى از اواخر قرآن سوم متداول شد . ( 1 ) اينها كه گفته شد نمونه لطف مثنوى نسبت به على ( عليه السلام ) است ، با آن همه فضائل و مناقب كه :
كتاب فضل تو را آب بحر كافى نيست * كه تر كنم سرانگشت و صفحه بشمارم از جمله فضائل آن حضرت كه هيچ كس در اين فضيلت همتاى آن بزرگوار نبوده و نخواهد بود ، ولادت ايشان در بيت اللّه الحرام است ، و اين شرافتى است مخصوص آن حضرت و مادرش فاطمه بنت اسد و پدرش حضرت ابوطالب ( عليهم السلام ) براى اطلاع بيشتر از فضائل آن حضرت به كتاب « نهج الحق » علامه ، و براى اطلاع از قصّه زايمان و نمونه فضائل آن حضرت به كتاب « الانوار البهيّه » مرحوم محدّث قمى مراجعه فرماييد .
شاهكار مثنوى درباره على ( عليه السلام ) در مثنوى داستانى آورده است كه ابتداى آن با اين بيت شروع مىشود :
از على آموز اخلاص عمل * شير حق را دان منزّه از دغل ( 2 ) همه داستان را ملاحظه كنيد ، فقط دلالت بر حلم و اخلاص على ( عليه السلام ) دارد . آنچه مسلّم است حلم و اخلاص آن حضرت در قضاياى بىشمار آشكار بوده است ، كه از

1 - مدرك مذكور در متن صفحه 277 . 2 - مثنوى : دفتر اول ، 3721 .

194