خودخواهى » به آن مىرسند ( « كارمايوگا » يا راه خاص بهاكاوادگيتا ) . ( 1 ) جالب اين است كه طريقه‌اى كه ما آن را در تصوّف به عنوان ملامتيّه ( كسانى كه براى مبارزه با نفس ، تظاهر به گناه و كارهاى ناپسند مىكنند ) مىشناسيم ، در ميان فرقه‌هاى هندى نيز وجود دارد . اين فرقه را « لاكوليشاباشوپانا » مىنامند .
نويسنده مذكور درباره اين فرقه مىنويسد : يكى از خصوصيات سالكين اين مسلك اين است كه آنها بايد طرز رفتار غيرعادى و ديوانهوارى برگزينند . . . تا مردم آنها را نكوهش و ملامت كنند و اين سرافكندگى باعث مىشود كه غرور سالكين درهم بشكند و نفس سركش آنها آرام گيرد . ( 2 ) همانندى در آداب و رسوم علامت ديگر براى همانندى تصوّف و آئين هندو ، برخى از آداب و رسوم آنها است . موضوع خرقه در ميان صوفيان اهميت زيادى دارد ، و چون سند روايت بلكه مهمتر از آن مورد توجه و دقت قرار مىگيرد صوفيه غالباً براى سند روايت اهميتى قائل نيستند ، ولذا روايات ضعيف و جعلى در كتابهاى آنها فراوان ديده مىشود . و لكن خرقه براى آنها به اندازه‌اى مهم است كه مكانهاى دور و درازى را براى رسيدن به آن طى مىكرده‌اند . در فرهنگ هندو نيز گفته مىشود ، خرقه پوشيدن رمز فقر و انزوا ( سلوك ) است .
چنان كه صومعه و عبادتكده و سپس زاويه و تكيه و خانقاه ( با تغيير و تحوّلهايى ) مشابه صومعه‌هاى رهبانان مسيحى است . همچنين خرقه پوشيدن نيز از رسوم و عادت‌هاى مسيحيان مذكور نيز بوده است .
ذكر و وردهاى مخصوصى كه صوفيّه با روش و هيئت خاصّى ادا مىكنند و بسيار

1 - گويا اين طريقه بر خلاف يوگا ، صبغه‌اى عشقى دارد . 2 - اديان و مكتب‌هاى فلسفى هند ، ص 22 .

126