ما نمىگوييم : هر كسى در هر حالى همه كاره باشد ودست بهر فعاليتى بزند ، زيرا اين پيشنهاد جنونآميزيست كه در هيچ جامعه وتاريخى امكان پذير نمىباشد ، ما اين حقيقت را مطرح مىكنيم كه جوامع انسانى نبايد با تعين نام وعنوان وشغل مشخص براى آدميان ، اجتماعات را به صورت زندانهاى بىزنجير وبىسقف وبىديوار در آورند .
بايستى به شخص دانش طلب وكشاورز وكارگر وكار فرما وبه طور عموم وبه افراد روحانى وسياسى ودانشمند وفيلسوف گوشزد كرد كه شما در اين نام وعنوانى كه به شما داده شده است ، خلاصه ومحبوس نمىشويد ، شما آن انسان هستيد كه روى ضرورتها وناچارىها موقعيتى با نام وعنوان مشخص خويش به زندگى رسمى ومقررى مشغوليد ، نه اين كه موجوديت شما همان نام وعنوان ومفاد آن است وبس .
به نظر مىرسد كه يكى از عوامل احساس ناچيزى وتنگى ميدان زندگى همين نام وعنوان است كه زنجير پولادين وناگسستنى بر دست وپاى آدميان مىزند ووسيله‌اى به آن انسانهاى ديگر كه در هدف گيرى اختيار بيشترى دارند قرار مىدهد ، زيرا بديهى است كه تشكل سيستمهاى هدف دار همواره احتياج به واحدهاى جبرى وتعينى بىاختيار دارد كه اغلب به روياى شيرين وارضاى حس « من خوشم » قناعت مىورزند .

99