مىكنيم .
مسئلهء يكم - اگر مىخواهيد تعريفى براى ماده كه منشأ جنگ وپيكار است ، پيدا كنيد ، اولًا خودتان را تعريف كنيد وتكليف حواس ومغزتان را روشن بسازيد كه مىخواهند ماده را بر شما بشناسانند .
براى اين كار اگر چه فرهنگ تمام قرون واعصار گذشته وآينده بسيج شود ، نتيجهء صد در صد قاطعانه نخواهد بخشيد ، زيرا مادهء مورد درك نمىتواند عين ذهن درك كننده بوده باشد ( اتحاد عينى وذهنى امكان پذير نيست ) . وماده هم كه هرگز نمىتواند بر خويشتن مشرف شود .
انعكاس از صور واشكال ماده در ذهن با دستبرد وحذف وانتخابى كه حواس وذهن در موضوع مورد شناسايى انجام مىدهند ، نمىتواند ماده را براى ما بشناساند .
اگر بخواهيم عقل را اولًا بشناسيم تا عقل ماده را براى ما مطرح كند ، عقل وصحت روش او را چگونه مىتوانيم با عقل بشناسيم اين كه مىبينيد از آغاز معرفت بشرى تا كنون متجاوز از صدها تعريف براى ماده مطرح شده وامروز به بحران اختلاط دو عينك فيزيكى ورياضى گرفتار شده است ، به همان جهت است كه در بالا به طور اختصار اشاره كرديم كه بايد اولًا تعريفى براى خودمان پيدا كنيم كه مىخواهيم ماده را آنچنانكه هست در خود منعكس كنيم سپس به شناسايى حقيقى ماده بپردازيم .
پس اگر ما بخواهيم ذهن خود را از مجراى طبيعى اختصاصى خود كنار نموده ومانند يك آينه در طاقچه بگذاريم وحقيقت ماده را در آن منعكس نماىيم ، آرزوى بىهوده وخواستن غير قابل عمل را بر خود تلقين كرده‌ايم . ما ايده آليست نيستيم ، اما از رئاليسم هم چيزى جز اين نمىبينيم كه واقعيتى قطع نظر از من وادراكاتش وجود دارد ودر عين حال ملاك هويت آن واقعيت ، از راه من وادراكات ومشاعرش بر ما مطرح مىشود .
وقتى كه مىگوييم : تمام ذرات عالم هستى در جنگ وحمله وگريز وتكاپو بسر مىبرند ، به خوبى درمىيابيم كه تكاپوى مزبور هم سمت تكاپوى درونى ما نيست .

75