< شعر > ( ( 1 ) ) اى حيات دل حسام الدين بسى ميل مىجوشد به قسم سادسى ( ( 2 ) ) گشت از جذب تو چون علامه اى در جهان گردان حسامى نامه اى پيش كش بهر رضايت مىكشم در تمام مثنوى قسم ششم ( ( 3 ) ) پيش كش مىآرمت اى معنوى قسم سادس در تمام مثنوى ( ( 4 ) ) شش جهت را نور ده زين شش صحف كى يطوف حوله من لم يطف ( ( 5 ) ) عشق را با پنج وبا شش كار نيست مقصد او جز كه جذب بار نيست ( ( 6 ) ) بو كه فيما بعد دستورى بود رازهاى گفتنى گفته شود ( ( 7 ) ) با بيانى كان بود نزديكتر زين كنايات دقيق مستتر ( ( 8 ) ) راز جز با راز دان انباز نيست مقصد او جز كه جذب يار نيست ( ( 9 ) ) ليك دعوت وارد است از كردگار با قبول وناقبول او را چه كار ( ( 10 ) ) نوح نه صد سال دعوت مىنمود دم به دم انكار قومش مىفزود ( ( 11 ) ) هيچ از گفتن عنان واپس كشيد هيچ اندر غار خاموشى خزيد ( ( 12 ) ) زان كه از بانگ وعلالاى سگان هيچ وا گردد ز راهى كاروان ( ( 13 ) ) يا شب مهتاب از غوغاى سگ سست گردد بدر را در سير تك ( ( 14 ) ) مه فشاند نور وسگ عوعو كند هر كسى بر خلقت خود مىتند ( ( 15 ) ) هر كسى را خدمتى داده قضا در خور آن گوهرش در ابتلا ( ( 16 ) ) چون كه نگذارد سگ آن بانگ سقم من مهم سيران خود را كى هلم ( ( 17 ) ) چون كه سركه سركگى افزون كند پس شكر را واجب افزونى بود ( ( 18 ) ) قهر سركه لطف همچون انگبين كاين دو باشد اصل هر اسكنجبين ( ( 19 ) ) انگبين گر زآن كه كم باشد ز خل اندر آن اسكنجبين آيد خلل ( ( 20 ) ) قوم بر وى سركه ها مىريختند نوح را دريا فزون مىريخت قند ( ( 21 ) ) قند او را بُد مدد از بحر جود پس ز سركهء اهل عالم مىفزود ( ( 22 ) ) واحد كالالف كه بود ؟ آن ولى بلكه صد قرن است آن عبد العلى ( ( 23 ) ) خم كه از دريا در او راهى بود پيش او جيحونها زانو زند < / شعر >

60