شنيدن ترك حكايت درزى درزيان را وگرو بستن كه درزى از من چيزى نتواند بردن < شعر > ( ( 1665 ) ) چون كه دزدىهاى بىرحمانه گفت كه كنند آن درزيان اندر نهفت ( ( 1666 ) ) اندر آن هنگامه تركى از خطا سخت تيره شد ز كشف آن غطا ( ( 1667 ) ) شب چو روز رستخيز آن رازها كشف مىكرد از پى اهل نهى ( ( 1668 ) ) هر كجا آيى تو در جنگى فراز بينى آنجا دو عدو در كشف راز ( ( 1669 ) ) آن زمان را محشر مذكور دان وآن گلوى راز گو را صور دان ( ( 1670 ) ) كه خدا اسباب خشمى ساخته است وآن فضايح را به كوى انداخته است ( ( 1671 ) ) بس كه غدر درزيان را ذكر كرد حيف آمد ترك را وخشم ودرد ( ( 1672 ) ) گفت اى قصّاص در شهر شما كيست چابكتر در اين فن دغا ( ( 1673 ) ) گفت خياطى است نامش پورشُش اندرين دزدى وچستى خلق كش ( ( 1674 ) ) گفت من ضامن كه با صد اضطرار او نيارد برد از من رشته تار ( ( 1675 ) ) پس بگفتندش كه از تو چستتر مات او گشتند در دعوى مبر ( ( 1676 ) ) تو به عقل خود چنين غرّه مباش كه شوى ياوه تو در تزويرهاش ( ( 1677 ) ) گرمتر گشت او وبست آنجا گرو كه نيارد برد نه كهنه نه نو ( ( 1678 ) ) مطعمانش گرمتر گردند زود او گرو بست ودهان را برگشود ( ( 1679 ) ) گفت رهن اين مركب تازىّ من بدهم ار دزدد قماش من به فن ( ( 1680 ) ) ور نتاند برد اسبى از شما وا ستانم بهر رهن مبتدا ( ( 1681 ) ) ترك را آن شب نبرد از فكر خواب با خيال دزد مىكرد او حراب ( ( 1682 ) ) بامدادان اطلسى زد در بغل شد به بازار ودكان آن دغل ( ( 1683 ) ) پس سلامش كرد گرم آن اوستاد جست از جا لب به ترحيبش گشاد ( ( 1684 ) ) گرم پرسيدش ز حدّ ترك بيش تا فكند اندر دل او مهر خويش ( ( 1685 ) ) چون شنيد از وى نواى بلبلى پيشش افكند اطلس استنبلى < / شعر >

574