< فهرس الموضوعات > در بيان حكايت كمپير نود ساله كه روى زشت خود را گلگونه مىاندود و پذيرا نمىآمد < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > تفسير ابيات < / فهرس الموضوعات > در بيان حكايت كمپير نود ساله كه روى زشت خود را گلگونه مىاندود وپذيرا نمىآمد < شعر > ( ( 1222 ) ) بود كمپيرى نود ساله كلان پر تشنج روى ورنگش زعفران ( ( 1223 ) ) چون سر سفره رخ او تو به تو ليك در وى بود مانده عشق شو ( ( 1224 ) ) ريخت دندانها ومو چون شير شد قد كمان وهر حسش تغيير شد ( ( 1225 ) ) عشق شوى وشهوت وحرصش تمام صيد خواه وپاره پاره گشته دام ( ( 1226 ) ) مرغ بىهنگام وراه بىرهى آتشى پر در بن ديگ تهى ( ( 1227 ) ) عاشق ميدان واسب وپاى نه عاشق زمر ولب وسرناى نه ( ( 1228 ) ) حرص در پيرى جهودان را مباد اى شقيّى كش خدا اين حرص داد ( ( 1229 ) ) ريخت دندانهاى سگ چون پير شد ترك مردم كرد وسرگين گير شد ( ( 1230 ) ) اين سگان شصت ساله نگر هر دمى دندان سگشان تيزتر ( ( 1231 ) ) پير سگ را ريخت پشم از پوستين اين سگان پير اطلس پوش بين ( ( 1232 ) ) عشقشان وحرصشان در فرج وزر دم به دم چون نسل سگ بين بيشتر ( ( 1233 ) ) زين چنين عمرى كه مايهء دوزخ است مر قصابان غضب را مسلخ است ( ( 1234 ) ) چون بگويندش كه عمر تو دراز مىشود دل خوش دهانش از خنده باز ( ( 1235 ) ) اين چنين نفرين دعا پندارد او چشم نگشايد سرى برنارد او ( ( 1236 ) ) گر بديدى يكسر موى از معاد اوش گفتى كاين چنين عمر تو باد < / شعر > تفسير ابيات پير زنى نود ساله كه گذشت ساليان دراز رويش را پر چروك ورنگش را زرد كرده بود . صورتش مانند سفره‌اى تو در تو وخالى بود كه از همهء خواسته هاى حياتش عشق به شوهر در آن سفره به يادگار مانده بود . دندانهايش ريخته ، موى سر وابروانش مانند شير سپيد ، قامتش چون كمان خميده وتمام حواسش دگرگون گشته ،

464