< شعر > ( ( 1206 ) ) هر دو چون در بعد وپرده مانده اند يا سيه رو يا فسرده مانده اند ( ( 1207 ) ) چون نوشتى بعضى از قصهء هلال داستان بدر آر اندر مقال ( ( 1208 ) ) آن هلال وبدر دارند اتحاد از دويى دورند واز نقص وفساد ( ( 1209 ) ) آن هلال از نقص در باطن بريست او به ظاهر نقص تدريج آوريست ( ( 1210 ) ) درس گويد شب به شب تدريج را در تأنى بردهد تفريج را ( ( 1211 ) ) در تأنى گويد اى عجول خام پايه پايه بر توان رفتن به بام ( ( 1212 ) ) ديگ را تدريج واستادانه جوش كار نايد قليهء ديوانه جوش ( ( 1213 ) ) حق نه قادر بود بر خلق فلك در يكى لحظه به كن بىهيچ شك ( ( 1214 ) ) پس چرا شش روز آن را بركشيد كل يوم الف عام اى مستفيد ( ( 1215 ) ) خلقت آدم چرا چل صبح بود اندر آن گِل اندك اندك مىفزود ( ( 1216 ) ) خلقت طفل از چه اندر نه مه است زان كه تدريج از شعار آن شه است زين سحر تا آن سحر سالى مرار تا به آخر يافت اين صورت قرار ( ( 1217 ) ) نى چو تو اى خام كاكنون تاختى طفلى وخود را چو شيخى ساختى ( ( 1218 ) ) بردويدى چون كدو فوق همه كو تو را پاى جهاد وملحمه ؟
( ( 1219 ) ) تكيه كردى بر درختان وجدار بر شدى اى اقرعك هم قرعوار ( ( 1220 ) ) اول ار شد مركبت سرو سهى ليك آخر گشت بىمغز وتهى ( ( 1221 ) ) رنگ سبزت زرد شد اى قرع زود زان كه او گلگونه بود اصلى نبود < / شعر > آيه « إِنَّه لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ . فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ . لا يَمَسُّه إِلَّا اَلْمُطَهَّرُونَ 56 : 77 - 79 » ( 1 ) ( به تحقيق او قرآن كريم است . در كتابى پوشيده ومخفى . دست به او نمىزند مگر پاكان وطهارت يافتگان ) .
« إِنَّ رَبَّكُمُ الله اَلَّذِي خَلَقَ اَلسَّماواتِ واَلأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اِسْتَوى عَلَى

( 1 ) سوره الواقعه ، آيهء 77 و 78 و 79 . .

456