خود طبيعى بلند پرواز شما را بر مىآورد ، آن بالا رفتن را مىگويم كه مانند تبدل نى به شكر است ، بالا رفتنى كه حيات تكاملى روح شما را تأمين مىكند .
< شعر > روز گشتى پاى بوسش گشته ما زان كه بودى پاكش از گل هر دو پا < / شعر > 126 - دست وپاى گل آلود وبه لجن فرو رفته را بوسه گاه مردم قرار ندهيد .
< شعر > پس غذاى عاشقان باشد سماع كه در او باشد خيال اجتماع قوّتى گيرد خيالات ضمير بلكه صورت گردد از بانگ صفير < / شعر > 127 - موسيقى براى شوراندن خيالات وتجسيم حقيقت عينى به وسيلهء عوارض آن است واين خاصيت دليلى روشن براى فرار انسان از واقعيتها به وسيلهء موسيقى است .
< شعر > نقش اگر خود نقش سلطان يا غنيست صورت است از جان خود او بىچاشنيست زينت او از براى ديگران باز كرده بىهده چشم ودهان اى تو در پيكار خود را باخته ديگران را تو ز خود نشناخته < / شعر > 128 - خود اكثريت افراد انسانى مستند به خويشتن نيست ، اينان براى تامين زيبا جويى يكديگر زندگى مىكنند نه بر مبناى روح اشتراك در حيات كلى انسانيت .
< شعر > ساجد ومسجود از جان بىخبر ديده از جان جنبشى واندك اثر < / شعر > 129 - وقتى كه مورد پرستش چيزى يا كسى جز خدا باشد ، سجده كننده اش از حيات حقيقى محروم است .
< شعر > حرص كارت را بياراييده بود حرص رفت وماند كار تو كبود < / شعر > 130 - حرص وطمع اشياء را مىآرايد وفريبا مىسازد .
< شعر > كعبه را كه هر دمى عزّى فزود آن ز اخلاصات ابراهيم بود فضل آن مسجد ز آب وسنگ نيست ليك در بناش حرص وجنگ نيست < / شعر > 131 - عظمت معابد كه در روى زمين بر پا مىشود ناشى از اخلاص بنيانگذاران آنهاست .

42